European Pharmaceuticals International B.V./X Ventures B.V. c.s.

De drie aandeelhouders van een vennootschap krijgen onenigheid over het aantrekken van (extern) kapitaal. Als twee aandeelhouders het faillissement van de vennootschap initiëren, stelt de derde aandeelhouder hen aansprakelijk. De derde aandeelhouder stelt dat de overige twee aandeelhouders, waaronder een bestuurder, onrechtmatig jegens haar hebben gehandeld door opzettelijk het faillissement van de vennootschap te bewerkstelligen, met als doel na het faillissement met een andere investeerder een doorstart te kunnen maken. In eerste instantie wordt de vordering deels toegewezen. In hoger beroep wordt de vordering afgewezen en is de derde aandeelhouder gehouden tot terugbetaling van het bedrag dat hij uit hoofde van het vonnis in eerste aanleg heeft ontvangen. Het hof overweegt dat sprake is van afgeleide schade, die slechts voor vergoeding in aanmerking komt indien jegens de aandeelhouder een specifieke zorgvuldigheidsnorm is geschonden, wat in casu het geval had kunnen zijn indien sprake was van opzet gericht op benadeling van de desbetreffende aandeelhouder. Het hof oordeelt echter dat daarvan geen sprake is geweest en dat de aandeelhouder geen poging heeft gedaan uit de impasse te komen. Het beroep van de aandeelhouder op artikel 6:162 BW en op de artikelen 2:8, 2:201 lid 2 en 2:246 BW faalt dan ook.

Allgo Spaander B.V. c.s./Bestuurders

Enkele bestuurders geven uitvoering aan een aandeelhoudersbesluit tot kapitaalvermindering en cessie van regresvorderingen. Hen wordt vervolgens verweten zich daarmee schuldig te hebben gemaakt aan verhaalsfrustratie. De rechtbank wijst de aansprakelijkheidsvordering af. Het hof oordeelt, anders dan de rechtbank, dat de bestuurders onrechtmatig hebben gehandeld nu zij hebben meegewerkt aan de cessie en voorzienbaar was dat door deze cessie de vennootschappen geen verhaal meer konden bieden. Dit is ernstig verwijtbaar en de bestuurders worden alsnog aansprakelijk gehouden. A-G Assink verwerpt in zijn conclusie alle cassatieklachten. De Hoge Raad verwerpt het cassatieberoep nu de klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van het arrest van het hof, en doet de zaak af met toepassing van artikel 81 RO, overeenkomstig de conclusie van de A-G.

Curator van The Flex Company B.V./Bestuurders

Een bv die een onderneming dreef die zich bezighield met het verzorgen van productdisplays in winkels, is gefailleerd. De rechtstreekse en de middellijke bestuurders hebben kort voor faillissement alle activa verkocht onder verrekening van de koopprijs. De curator ageert tegen het complex van rechtshandelingen dat besloten lag aan, dan wel voortvloeide uit deze activatransactie op basis van onder andere faillissementspauliana en stelt de bestuurders aansprakelijk voor het faillissementstekort ex artikel 2:248 BW. De rechtbank acht de activatransactie onder verrekening van de koopprijs aanvaardbaar voor zover de verkochte activa verpand waren. Voor het overige was de transactie paulianeus. De rechtbank acht niet aannemelijk dat het paulianeuze deel van de transactie ook een belangrijke oorzaak was van het faillissement. Daarop strandt volgens de rechtbank de bestuurdersaansprakelijkheidsvordering. Omdat er in het vonnis nog punten zijn waarover partijen zich nader mogen uitlaten of bewijs mogen leveren, wordt de vordering uit hoofde van bestuurdersaansprakelijkheid nog niet daadwerkelijk afgewezen.

Bestuurder/Curator van Stichting Infinity Ventures

Drie bestuurders van een stichting die zich bezighield met budgetbeheer en schuldbemiddeling, zijn door de curator in het faillissement van de stichting aansprakelijk gesteld op grond van artikel 2:9 BW. De reden hiervoor is dat de administratie niet op orde was en gelden van cliënten zijn gebruikt door de stichting. De rechtbank heeft de bestuurders veroordeeld. Een van de bestuurders, de schoonvader van de bestuurder die daadwerkelijk aan de touwtjes trok, gaat in hoger beroep. De schoonvader meent dat hij zich kan disculperen. Het hof oordeelt dat dit niet het geval is. De schoonvader heeft zich ten onrechte niet bemoeid met het bestuur van de stichting en het bestuur overgelaten aan zijn schoonzoon, ondanks signalen dat het niet goed ging. Ook in hoger beroep blijft de schoonvader daarom aansprakelijk.

Kolkman q.q./Bestuurder failliete bv

De bestuurder is op grond van artikel 2:248 BW aansprakelijk. Hangende een onderzoek door het OM op verdenking van witwassen door een vennootschap en haar bestuurder, is de vennootschap in staat van faillissement verklaard. De curator beroept zich op de bevindingen van het OM, waaruit blijkt dat niet is voldaan aan de boekhoudverplichting. De bestuurder slaagt er niet in de bewijsvermoedens te weerleggen.

Vermunt q.q./N.R. Bouw B.V. c.s.

Een curator heeft een aantal (middellijk) bestuurders aansprakelijk gesteld op grond van artikel 2:248 BW. De curator stelt onder meer dat de boekhoudplicht is geschonden. De bestuurders hebben gesteld dat de curator kon beschikken over de volledige administratie. Het hof ’s-Hertogenbosch heeft zich aangesloten bij deze stelling. De advocaat van de bestuurders zou de curator erop hebben gewezen dat hij over de hele administratie zou beschikken en de curator heeft daarop niet gereageerd. Het hof wijst de vordering van de curator af. De Hoge Raad casseert de uitspraak van het hof in verband met een motiveringsgebrek, omdat uit de gedingstukken volgt dat de curator gemotiveerd heeft betoogd dat de administratie die hij had ontvangen niet volledig was.

Bestuurder Drent Holding B.V./Klein q.q.

Twee bestuurders zijn door het hof veroordeeld tot betaling van schadevergoeding aan de curator wegens selectieve betaling op grond van artikel 6:162 BW, een zogenoemde Peeters/Gatzen-vordering. Beide bestuurders gaan in cassatie, omdat zij menen dat het hof buiten de grenzen van de rechtsstrijd is getreden. De curator zou slechts onrechtmatig handelen jegens de vennootschap aan zijn vordering ten grondslag hebben gelegd en niet onrechtmatig handelen jegens de gezamenlijke schuldeisers. De Hoge Raad laat het oordeel van het hof in stand. Volgens de Hoge Raad had het hof uit de stellingen van de curator mogen afleiden dat hij met zijn vordering de boedel wilde herstellen en het te ontvangen bedrag wilde verdelen onder de schuldeisers en daarmee onmiskenbaar de bedoeling had het belang van de schuldeisers te behartigen.

Borsboom q.q./Bestuurders van Dudok Groep B.V.

De curator van Dudok Groep heeft de bestuurders aansprakelijk gesteld op grond van artikel 2:248 BW met toepassing van het bewijsvermoeden wegens schending van de publicatieplicht. De bestuurders slagen er niet in een andere belangrijke oorzaak van het faillissement aannemelijk te maken. In de uitspraak staat onder andere een herstructurering centraal. De rechtbank verwijt de bestuurders dat zij daarbij de activa aan Dudok Groep onttrokken, zonder dat daar een voor verhaal door de schuldeisers van Dudok Groep vatbaar vermogensbestanddeel voor in de plaats is gekomen. Het stond bestuurders volgens de rechtbank niet vrij om de belangen van alle stakeholders van het geheel van de aan hen gelieerde vennootschappen – de bestuurders noemen dit het concernbelang – te laten prevaleren boven de belangen van de schuldeisers van Dudok Groep. Er was volgens de rechtbank te weinig samenhang tussen de diverse op enigerlei wijze aan de bestuurders gelieerde ondernemingen om van een concern te kunnen spreken. De bestuurders hebben tevens de bij de herstructurering betrokken notaris in vrijwaring opgeroepen in een poging hun aansprakelijkheid af te wentelen op de notaris. Ook daarin slagen zij niet.

Kolkman q.q./Indirect bestuurders van De Zwanenhof B.V.

De curator van een failliete bv stelt de (indirecte) bestuurders aansprakelijk voor het boedeltekort. De rechtbank oordeelt dat de bestuurders aansprakelijk zijn, omdat zij hun taak onbehoorlijk hebben vervuld. Een van de jaarrekeningen is (30 dagen) te laat gedeponeerd en de bestuurders zijn ongebruikelijke en kostbare financieringsovereenkomsten aangegaan voor de bouw van een zorghotel.

M.A.C. ID B.V. c.s./PlantLab Groep B.V. c.s.

Een van de certificaathouders van een onderneming kondigt zijn terugtreden aan onder de voorwaarde dat de certificaathoudersovereenkomst, op grond waarvan hij zijn certificaten dient aan te bieden tegen de intrinsieke waarde van de met die certificaten corresponderende aandelen, geen effect heeft. Nadat de overige certificaathouders akkoord gaan met deze voorwaarde, ontdekken zij dat de uittredende certificaathouder ondertussen een concurrerende onderneming aan het opzetten was en daarvoor relaties/klanten en medewerkers van de onderneming benaderde. In navolging van de rechtbank vernietigt het hof de toezeggingen van de certificaathouders op grond van dwaling en veroordeelt de uittredende certificaathouder tot betaling van schadevergoeding. Ook de bestuurder van de onderneming is aansprakelijk naar het oordeel van het hof. De uittredende certificaathouder en de bestuurder van de onderneming stellen cassatieberoep in. Zij klagen in cassatie dat het hof de hoge drempel voor aansprakelijkheid op grond van artikel 2:9 BW heeft miskend, met name nu voor de uittredende certificaathouder geen non-concurrentiebeding of relatiebeding gold en hij slechts besprekingen voerde met enkele relaties. De A-G overweegt dat het persoonlijk ernstig verwijt is gelegen in het ‘heimelijk’ achter de klanten/relaties en medewerkers van de onderneming aangaan. A-G Drijber concludeert dat de klachten falen. De Hoge Raad volgt de conclusie van de A-G, verwerpt het cassatieberoep nu de klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van het arrest van het hof, en doet de zaak af met toepassing van artikel 81 lid 1 RO.