Dunselman q.q./Bestuurders van Stichting Vlabio

Bestuurders zijn hoofdelijk aansprakelijk voor het boedeltekort in het faillissement van een stichting. Ondanks een expliciete contractuele verplichting en een eerdere procedure tegen de stichting, hebben bestuurders nagelaten de stichting aan te sluiten bij een pensioenfonds ten behoeve van werknemers. De ingehouden pensioenpremies zijn vervolgens aangewend voor de bedrijfsvoering van de stichting. Hiermee is voldaan aan de vereisten van artikel 2:138 BW. Het beroep op disculpatie door bestuurders faalt.

Silvius q.q./Bestuurders en toezichthouders van Stichting Propeus/Interpolis

In een uitgebreid gemotiveerd vonnis houdt de rechtbank de bestuurders van een gefailleerde zorgstichting op grond van artikel 2:300a (oud) jo. 2:138 BW aansprakelijk voor het boedeltekort. Naar het oordeel van de rechtbank is de boekhoudplicht geschonden. Een belangrijke oorzaak van het faillissement is het eindigen van een contractuele relatie met de gemeente Groningen. Toch leidt dit er niet toe dat de bestuurders niet aansprakelijk zijn, omdat de relatie is geëindigd vanwege onbehoorlijk bestuur. De curator heeft ook de leden van de raad van toezicht aansprakelijk gesteld. Zij zouden onvoldoende toezicht hebben gehouden op de naleving van de boekhoudplicht. De rechtbank overweegt dat de raad van toezicht meerdere malen heeft geprobeerd zijn rol in te vullen, maar daarbij telkens werd afgehouden door de bestuurders. Onder deze omstandigheden kan het ontbreken van toezicht niet als onbehoorlijk worden aangemerkt. De vorderingen jegens de toezichthouders worden daarom afgewezen. Tot slot wordt de bestuurdersaansprakelijkheidsverzekeraar, die in vrijwaring door de bestuurders is opgeroepen, verplicht dekking te verlenen.

Opdrachtgevers/Delta Outdoor Emmen B.V.

Opdrachtgevers stellen een vordering uit hoofde van schadevergoeding te hebben op een vennootschap die door turboliquidatie is opgehouden te bestaan. Zij verzoeken de heropening van de vereffening. De rechtbank wees het verzoek af, onder meer omdat een mogelijk succesvol beroep op artikel 2:248 lid 2 BW geen potentiële bate is waarop een vereffenaar een beroep kan doen. In hoger beroep stellen de opdrachtgevers daartegen geen grieven in, maar werpen zij het bestaan van andere baten op, waaronder hun proceskostenveroordeling in eerste aanleg. Het hoger beroep is niet succesvol, omdat zowel het bestaan van een vordering als van een relevante bate niet voldoende aannemelijk is gemaakt.

Bestuurder/Autoverhuur Het Reestdal B.V.

Een bestuurder heeft hoger beroep ingesteld tegen een vonnis waarin hij is veroordeeld tot schadevergoeding, terwijl hij meent geen leaseovereenkomst te hebben gesloten met de autoverhuurder van wie hij een bestelbus had meegenomen. Nu de bestelbus door een andere onderneming werd gebruikt zonder dat daarover (schriftelijke) afspraken waren gemaakt, en gezien het feit dat de stichting namens welke bestuurder optrad geen inkomsten en ook geen bankrekening had, oordeelt ook het hof dat de bestuurder een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt wegens onzorgvuldige taakuitoefening.

Persoonlijke aansprakelijkheid feitelijk bestuurder met toepassing van Ontvanger/Roelofsen-maatstaf

De feitelijk bestuurder c.q. feitelijk beleidsbepaler van een vastgoedonderneming laat de facturen van een door de vastgoedonderneming ingeschakelde advocaat onbetaald. Het advocatenkantoor dagvaardt zowel de vastgoedonderneming als de feitelijk bestuurder en vordert betaling van een bedrag ter hoogte van de openstaande facturen voor de door de advocaat verrichte werkzaamheden. In eerste aanleg wordt alleen de vastgoedonderneming veroordeeld tot betaling. Het hof oordeelt in hoger beroep dat ook de feitelijk bestuurder op grond van onrechtmatig handelen aansprakelijk is voor de hoogte van de openstaande facturen. Het hof past de maatstaf uit het arrest Ontvanger/Roelofsen toe en komt, anders dan de rechtbank, tot het oordeel dat de feitelijk bestuurder een voldoende ernstig verwijt kan worden gemaakt dat de vastgoedonderneming de overeenkomst van opdracht met de advocaat niet is nagekomen. Redengevend daartoe is onder meer het feit dat de feitelijk bestuurder bij herhaling namens de vastgoedonderneming heeft toegezegd tot betaling te zullen overgaan. Naar het oordeel van het hof heeft de feitelijk bestuurder c.q. feitelijk beleidsbepaler zodoende bewust een toestand bewerkstelligd waarin de opeisbare schuld aan het advocatenkantoor onvoldaan bleef. Daarmee was er sprake van als onrechtmatig aan te merken betalingsonwil zijdens de feitelijk bestuurder.

Interne bestuurdersaansprakelijkheid en verlenging verjaringstermijn

De curator vordert betaling van het boedeltekort van een bestuurder op grond van artikel 2:9 BW. Het hof volgt het oordeel van de rechtbank grotendeels en acht de bestuurder aansprakelijk. Met name wordt hem aangerekend dat hij betalingen deed aan aan hem gelieerde vennootschappen zonder acht te slaan op het belang van de vennootschap bij een te sluiten schuldeisersakkoord.

Feenstra q.q./Ex-vrouw van bestuurder van Quanova B.V.

De ex-vrouw van de bestuurder van een failliete bv heeft via een ABC-transactie aandelen overgenomen in dochtervennootschappen van de bv. Schuldeisers zijn hierdoor benadeeld, omdat bij de eerste transactie de koopprijs werd verrekend. De vrouw was bij deze transactie echter niet betrokken en was hiervan ook niet op de hoogte. Zij heeft daarom niet onrechtmatig gehandeld tegenover de gezamenlijke schuldeisers. De curator stelt wel met succes dat 50% van een vergoeding voor de overdracht van een economisch eigendom toekomt aan de bestuurder. Dit betekent dat de curator zich hierop kan verhalen, nu de bestuurder in eerste aanleg aansprakelijk is gehouden voor het boedeltekort.

Flying Dutchman B.V. c.s./Leninggevers en bestuurder

Een groep studievrienden, waaronder enkele broers, startte een Nederlandse growshop en later een cannabisproductiebedrijf in de VS. Door conflicten over inspanningen en prestaties verslechtert de samenwerking, waarna de door hen opgerichte vennootschappen worden ontbonden. Er ontstaat een geschil over de ontbinding, een niet terugbetaalde lening en een vermeende verschuldigde managementvergoeding. De rechtbank oordeelt dat de lening moet worden terugbetaald en dat de broers hiervoor persoonlijk aansprakelijk zijn. De vordering over de managementvergoeding wordt afgewezen. In hoger beroep oordeelt het hof dat de vennootschap rechtsgeldig is ontbonden en schorst het hof de broers als vereffenaars wegens hun gedragingen. De persoonlijke aansprakelijkheid van de broers voor de lening wordt afgewezen bij gebrek aan voldoende bewijs.

Bestuurdersaansprakelijkheid op grond van artikel 2:248 BW bij verstek

De curator stelt de bestuurder aansprakelijk voor het faillissementstekort. De rechtbank wijst deze vordering bij verstek toe. Daarnaast vordert de curator van een andere partij terugbetaling van een bedrag wegens onverschuldigde betaling. Deze vordering wordt afgewezen bij gebrek aan voldoende onderbouwing.

Brusse q.q./Bestuurder van failliet transportbedrijf

De rechtbank verwijt de bestuurder van een failliet transportbedrijf onbehoorlijk bestuur door de publicatieplicht te schenden. Het verweer van de bestuurder faalt door gebrek aan motivering, waardoor de bestuurder het boedeltekort moet vergoeden.