CS Factoring B.V./Eli Holding B.V. c.s.

De rechtspersoon-bestuurder en de indirect bestuurder van een vennootschap zijn in hoger beroep door het gerechtshof Amsterdam aansprakelijk bevonden wegens onbehoorlijke taakvervulling op grond van artikel 2:9 BW. Het hof oordeelt dat sprake is van een ernstig verwijt wegens het laten betalen van vervalste facturen door de vennootschap, zonder voldoende onderzoek te hebben gedaan naar de legitimiteit van deze facturen. Hiermee vernietigt het hof het oordeel van de rechtbank in eerste aanleg, waarin een persoonlijk ernstig verwijt niet voldoende bewezen werd geacht. De rechtspersoon-bestuurder ontkomt volgens het hof niet aan aansprakelijkheid door het ontbreken van een formeel benoemingsbesluit, omdat het besluit tot benoeming van een bestuurder vormvrij kan geschieden en zelfs stilzwijgend kan plaatsvinden.

Curator van Repo-Vastgoed B.V. en holding/Bestuurder

De curator in het faillissement van een holding en tussenholding stelt de bestuurder en aandeelhouder van de holding aansprakelijk op grond van artikel 2:248 BW. Daarnaast vordert de curator terugbetaling van uitgekeerd dividend, omdat het dividendbesluit nietig zou zijn. De rechtbank wijst deze vorderingen ten aanzien van de holding toe. De vorderingen ten aanzien van de tussenholding worden afgewezen.

Vorderingen op grond van bestuurdersaansprakelijkheid ex artikel 6:162 BW afgewezen

De bestuurder van een failliete rechtspersoon wordt persoonlijk aansprakelijk gesteld door een oud-werknemer. De oud-werknemer vordert onder andere betaling van een bedrag dat de rechtspersoon had moeten betalen op grond van een voor datum faillissement gesloten vaststellingsovereenkomst. De rechtbank oordeelt dat de bestuurder geen ernstig persoonlijk verwijt kan worden gemaakt. Verder overweegt de rechtbank dat de enkele schending van de Beklamelnorm een bestuurder nog niet schadeplichtig maakt. Ook moet een causaal verband bestaan tussen de gestelde schade en de schending van die norm. Dit verband bestaat alleen als eiser door de gewekte schijn van kredietwaardigheid de vaststellingsovereenkomst is aangegaan – wat hij anders niet zou hebben gedaan – en hierdoor in een slechtere positie is gekomen. Omdat de vordering van eiser op de rechtspersoon al bestond voor de vaststellingsovereenkomst, kan niet worden gezegd dat eiser in een nadeliger positie is komen te verkeren dan waarin hij verkeerde voordat de vaststellingsovereenkomst werd gesloten. De rechtbank wijst alle vorderingen af.

Curator van Tellus B.V./Bestuurders

De curator van een vennootschap die een onderneming dreef die zich bezighield met het genereren van leads op internet, stelt de (indirect) bestuurders aansprakelijk op grond van onder meer artikel 2:248 BW. Het bestuur zou naar de mening van de curator niet deugdelijk hebben geëvalueerd of een geplande harde groeiversnelling voor 2012 nog mogelijk was, de vennootschap ongecontroleerd hebben laten groeien waardoor liquiditeitsproblemen zijn ontstaan en de onderneming na oktober 2012 hebben voortgezet terwijl dit onverantwoord was omdat er geen concreet zicht was op verbetering. Het hof kan zich niet vinden in deze stellingen van de curator en wijst de vorderingen van de curator af.

Prejudiciële vragen over de bestuurdersaansprakelijkheid o.g.v. artikel 36 lid 4 IW

Een bestuurder is door de Ontvanger aansprakelijk gesteld voor naheffingsaanslagen loonbelasting en btw op grond van artikel 36 lid 4 Invorderingswet 1990 (IW), omdat geen rechtsgeldige melding van betalingsonmacht is gedaan. Het hof oordeelt dat de bestuurder in zijn hoedanigheid van oud-bestuurder voor wat betreft het laatste tijdvak erin slaagt te bewijzen dat het niet-betalen van de belastingen niet aan zijn kennelijk onbehoorlijk bestuur is te wijten. Voor alle eerdere tijdvakken wordt de bestuurder aangemerkt als ‘huidig bestuurder’, zodat de bestuurder voor die tijdvakken niet wordt toegelaten tot het leveren van tegenbewijs en de aansprakelijkheid in zoverre in stand blijft. In cassatie stelt de Hoge Raad vervolgens prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de EU of de moeilijke bewijspositie van de bestuurder ten aanzien van de bestuurdersaansprakelijkheid voor btw-schulden in strijd is met het EU-evenredigheidsbeginsel. Een bestuurder kan namelijk alleen in geval van overmacht of als hij te goeder trouw is afgegaan op het advies van een derde, die hij voor voldoende deskundig mocht houden, aannemelijk maken dat het niet aan hem is te wijten dat een lichaam niet aan zijn meldingsplicht heeft voldaan.

Bestuurder/Parkdale International B.V.

Een bestuurder is door de rechtbank en het hof aansprakelijk gehouden op grond van artikel 2:9 BW, ondanks dat hij opwierp dat de klachtplicht ex artikel 6:89 BW is verstreken en een beroep op bestuurdersaansprakelijkheid daarom niet meer mogelijk is. In cassatie baseert hij een van de middelen op de reikwijdte van de klachtplicht. Het middel faalt en de Hoge Raad oordeelt dat de aard van de rechtsverhouding tussen bestuurder en rechtspersoon geen ruimte biedt voor een beroep op een redelijke klachttermijn. Dit is in lijn met de conclusie van A-G Assink, waaraan in deze samenvatting eveneens aandacht wordt besteed.

Oud-werkneemster/Bestuurder van Royprop Amsterdam B.V.

Een bestuurder wordt ook in hoger beroep aansprakelijk gehouden voor de schade die een oud-werknemer leidt vanwege niet door de vennootschap aan haar betaalde vergoedingen terwijl wel aan de bestuurder managementvergoedingen zijn uitgekeerd. Het hof overweegt daarbij dat indien een liquidatiebesluit is genomen en er onvoldoende middelen zijn schuldeisers te voldoen, het de bestuurder van een vennootschap niet langer vrij staat aan de vennootschap gelieerde schuldeisers met voorrang te voldoen, tenzij die betaling door bijzondere omstandigheden wordt gerechtvaardigd. Door zijn managementvergoedingen met voorrang te betalen heeft de bestuurder ernstig verwijtbaar gehandeld.

Curator/HS Horeca Holding B.V. c.s.

De (middellijk) bestuurders van een failliete vennootschap worden op grond van artikel 2:248 BW aansprakelijk gehouden voor het boedeltekort in het faillissement. Ondanks herhaalde verzoeken daartoe, heeft de curator geen volledige administratie ontvangen. De bestuurders hebben daarom niet voldaan aan hun administratieplicht, zodat onbehoorlijk bestuur vaststaat en wordt aangenomen dat dit een belangrijke oorzaak is van het faillissement. De bestuurders kunnen dit vermoeden niet weerleggen. Het standpunt dat zij de onderneming hebben overgedragen aan een derde en dat de derde de post van de vennootschap niet heeft doorgestuurd, ziet de rechtbank juist als een bevestiging van de schending van de administratieplicht. De bestuurders blijven zelf verantwoordelijk voor het voeren en bewaren van de administratie en de deugdelijke afwikkeling van het faillissement. De bestuurders zijn na de tweede lockdown tijdens de coronacrisis begonnen met ondernemen. Dat daarna opnieuw een lockdown werd afgekondigd, komt – als dat al een belangrijke oorzaak is van het faillissement – voor rekening en risico van de bestuurders. Dat geldt ook voor de omstandigheid dat de zaak uiteindelijk moest worden overgedragen door privéomstandigheden van een van de bestuurders.

Bestuurder glazenwassersbedrijf/Stichting Bedrijfstakpensioenfonds voor het Schoonmaak- en Glazenwassersbedrijf

De bestuurder van een glazenwassersbedrijf wordt aangesproken op betaling van de pensioenpremies. Zijn verweer is dat hij in een deel van de periode waarop hij wordt aangesproken, geen personeel in dienst had. De kantonrechter is aan dit verweer voorbij gegaan, omdat de bestuurder zijn argumenten niet had onderbouwd. In hoger beroep komt het hof tot hetzelfde oordeel. De verklaringen van zijn boekhouder zijn erg summier en niet concreet. De bestuurder beroept zich verder op het ontbreken van zijn administratie, maar dat komt in dit geval voor zijn eigen rekening en risico. Het hof heeft de bestuurder daarom niet toegelaten tot bewijslevering en het hoger beroep ongegrond verklaard.

Bestuurder en beleidsbepaler schenden deponerings- en administratieverplichting en zijn aansprakelijk voor het boedeltekort

De bestuurder en feitelijk beleidsbepaler van een bv hebben zich niet gehouden aan de deponerings- en administratieverplichtingen. De rechtbank oordeelt daarom dat sprake is van onbehoorlijke taakvervulling en dat zij hoofdelijk aansprakelijk zijn voor het tekort in de boedel. Het beroep van gedaagden op disculpatie en matiging slaagt niet.