Curator/Bestuurder van Quanova B.V. c.s.

De curator van een failliete bv stelt de (indirect) bestuurder(s) aansprakelijk voor het boedeltekort en vordert een bestuursverbod. Het hof laat het oordeel van de rechtbank dat sprake is van onbehoorlijk bestuur in stand. De bestuurder is (tijdens de referteperiode) nalatig geweest in het innen van een (voorafgaand aan de referteperiode) aan zijn schoonzoon verstrekte geldlening en liet belastingschulden oplopen. Het gevorderde bestuursverbod wordt toegewezen.

Woldomus B.V. c.s./Rendo-groep

De zaak handelt over twee te onderscheiden geschillen rond de verkoop van een vennootschap waarvan een aantal in het noorden van Nederland gelegen gemeenten aandeelhouder zijn. Deze vennootschap heeft haar dochtervennootschap verkocht. Binnen deze dochtervennootschap hadden de betreffende gemeenten de energievoorziening (gas en licht) voor hun inwoners geregeld. De bestuurder van de vennootschap wordt allereerst verweten een betaling van de koper te hebben geaccepteerd als steekpenning met het doel de aandeelhouders te overtuigen deze partij te laten kopen. Het tweede geschil betreft het verwijt dat de bestuurder de vennootschap en haar dochtervennootschappen bepaalde investeringen heeft aangeraden en heeft laten doen, zonder dat de aandeelhouders ervan op de hoogte waren dat de bestuurder profiteerde van deze investeringen omdat hij aandeelhouder was in de betreffende projecten. In het eerste geschil wordt door het hof vastgesteld dat sprake is van onrechtmatig handelen van de bestuurder en wordt vastgesteld welke (soort) schade voor vergoeding in aanmerking komt. In het tweede geschil wordt allereerst door het hof vastgesteld dat sprake is van een tegenstrijdig belang, en dat alle schade die het gevolg is van het niet informeren van de algemene vergadering en de raad van commissarissen van dit tegenstrijdig belang voor vergoeding in aanmerking komt. Juliette Wareman besteedt in haar samenvatting veel aandacht aan de relevante overwegingen betreffende het tegenstrijdig belang.

Persoonlijke aansprakelijkheid oud-bestuurder Stichting Indra Ouderenhuisvesting Midden Nederland

Een stichting die ouderenzorg verleent, schakelt een onderaannemer in voor de zorgverlening aan cliënten naast de zorg die de stichting zelf aan haar cliënten biedt. De zorgkosten kunnen via een overeenkomst met de verzekeraar van de cliënten direct bij de verzekeraar worden gedeclareerd. Na een onderzoek van de verzekeraar naar de declaraties van de stichting blijkt dat zorgkosten van zowel de stichting als de onderaannemer ten onrechte zijn gedeclareerd, reden waarom de zorgverzekeraar deze zorgkosten terugvordert bij de stichting. De stichting stelt de inmiddels oud-bestuurder persoonlijk aansprakelijk en vordert betaling van de bedragen die de verzekeraar van de stichting terugvordert. In eerste aanleg wordt enkel het door de stichting te veel gedeclareerde toegewezen. In hoger beroep wordt daarbovenop ook het bedrag toegewezen dat door de onderaannemer ten onrechte is gedeclareerd. Het hof oordeelt dat de bestuurder een persoonlijk ernstig verwijt kan worden gemaakt, nu de oud-bestuurder geen goede administratie voerde, niet op de hoogte was van relevante wet- en regelgeving en de controle op de onderaannemer ernstig tekortschoot.

Bestuurder glazenwassersbedrijf/Stichting Bedrijfstakpensioenfonds voor het Schoonmaak- en Glazenwassersbedrijf

De bestuurder van een glazenwassersbedrijf wordt aangesproken op betaling van de pensioenpremies. Zijn verweer is dat hij in een deel van de periode waarop hij wordt aangesproken, geen personeel in dienst had. De kantonrechter is aan dit verweer voorbij gegaan, omdat de bestuurder zijn argumenten niet had onderbouwd. In hoger beroep komt het hof tot hetzelfde oordeel. De verklaringen van zijn boekhouder zijn erg summier en niet concreet. De bestuurder beroept zich verder op het ontbreken van zijn administratie, maar dat komt in dit geval voor zijn eigen rekening en risico. Het hof heeft de bestuurder daarom niet toegelaten tot bewijslevering en het hoger beroep ongegrond verklaard.

Aarnink q.q. (curator van Emotech B.V.)/Rovis Holding B.V. c.s. Met wenk.

Een curator stelt de bestuurders van een vennootschap aansprakelijk op grond van artikel 2:248, 2:9 en 6:162 BW. Het beroep van de curator op het bewijsvermoeden uit artikel 2:248 lid 2 BW slaagt niet, omdat de jaarrekening weliswaar buiten de termijn van acht dagen na vaststelling, maar binnen de termijn van twaalf maanden na het einde van het boekjaar is gepubliceerd. De aan het bestuur verweten feiten hebben wel het faillissement veroorzaakt, maar halen de drempel van ‘kennelijk onbehoorlijk’ en ‘persoonlijk ernstig verwijt’ niet. In haar wenk gaat Inge Lakwijk onder meer in op de termijn waarbinnen de jaarrekening moet zijn gepubliceerd op grond van artikel 2:394 BW in relatie tot de toepassing van artikel 2:248 lid 2 BW.

Bestuurder/Installatiebedrijf Velo-van der Bij B.V.

Het geschil in deze zaak ziet erop dat de facturen van enkele uitgevoerde installatiewerkzaamheden niet worden betaald. De bestuurder van de opdrachtgever stelt vervolgens voor dat nieuwe werkzaamheden worden uitgevoerd onder de voorwaarde dat de nieuwe en oude facturen worden betaald via een betalingsregeling. Ondanks deze afspraak worden ook de nieuwe facturen niet allemaal betaald. Het installatiebedrijf stelt vervolgens dat de bestuurder persoonlijk aansprakelijk is voor de onbetaald gelaten en onverhaalbare facturen. De rechtbank wijst deze vordering toe bij tussenvonnis en stelt de omvang van de schade bij eindvonnis vast. Ook het hof acht de bestuurder aansprakelijk voor een deel van de geleden schade. Het hof oordeelt echter, anders dan de rechtbank, dat er op basis van de Beklamel-norm enkel ruimte is voor vergoeding van de schade vanaf het moment dat een bestuurder wist dat hij de betalingsverplichtingen niet zou kunnen nakomen. De Beklamel-norm biedt geen grondslag voor aansprakelijkheid voor de daarvóór ontstane onbetaalde en onverhaalbare vorderingen. Daarbij geldt volgens het hof dat het treffen van een betalingsregeling voor al bestaande openstaande facturen niet het aangaan betreft van een (nieuwe) oninbare en onverhaalbare betalingsverplichting. Hierop wordt de omvang van de schadevergoeding aangepast. Het hoger beroep van de bestuurder slaagt daarmee gedeeltelijk.

Stromanconstructie waardoor inkomsten aan de boedel van de gefailleerde zijn onttrokken?

Een curator stelt de werkgever van een gefailleerde natuurlijk persoon aansprakelijk omdat de werkgever als stroman zou hebben gefungeerd door een bv op te richten waarmee gefailleerde inkomsten zou hebben gegenereerd die buiten de faillissementsboedel zouden zijn gebleven. Voor de aansprakelijkheid van de werkgever zijn twee grondslagen: aansprakelijkheid als bestuurder van de bv die formeel werkgever is en/of aansprakelijkheid in privéhoedanigheid. In onderhavig geval kan geen van beide door het hof worden vastgesteld. De vorderingen van de curator worden afgewezen.

Geschil tussen bestuurders over bestuurlijke toekomst van door hen opgerichte stichting

In een juridisch geschil over de bestuurlijke toekomst van een stichting gericht op natuurontwikkeling, staan twee oprichters, voormalige echtgenoten, tegenover elkaar. De kern van het conflict draait om de bestuursbevoegdheden binnen de stichting. De man, geregistreerd als enige bestuurder, verzoekt om de benoeming van een nieuwe bestuurder, terwijl de vrouw het ontslag van de man dan wel de ontbinding van de stichting verzoekt. De rechtbank verklaart eerst de stichting niet-ontvankelijk en wijst vervolgens alle verzoeken af. In hoger beroep oordeelt het hof dat de man niet bevoegd is de stichting zelfstandig te vertegenwoordigen. Het hof wijst het verzoek tot ontbinding af wegens voldoende vermogen van de stichting en honoreert het ontslag van de man als bestuurder op grond van taakverwaarlozing.

Van Rongen q.q./Stichting Timpaan Groep II

Een curator stelt een stichting als bestuurder aansprakelijk. In eerste aanleg wijst de rechtbank de vordering af, waarna de curator in hoger beroep gaat. Lopende deze procedure verzoekt de curator een voorlopig getuigenverhoor. Vanwege de belangen van de bestuurder, de lange periode die is verstreken sinds de faillietverklaring van de rechtspersonen in 2015, de duur van de procedure en het feit dat de curator eerdere mogelijkheden om getuigen te horen niet heeft benut, wijst het hof het verzoek tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor af wegens strijd met de goede procesorde.

Familiebedrijf Steenfabriek De Rijswaard B.V. - geldigheid statutenwijziging, uitlegmaatstaf statuten, aanbiedingsplicht, overdracht krachtens legaat

Verzoekers in hoger beroep zijn broers en (via hun beheermaatschappijen) certificaathouders van een steenfabriek. Hun overleden broer heeft voor zijn overlijden de aandelen in zijn beheermaatschappij aan zijn neef gelegateerd. Daartoe heeft de overleden broer de statuten van zijn beheermaatschappij gewijzigd. Verzoekers twisten over de zeggenschap over de steenfabriek. Verzoekers vechten de rechtsgeldigheid van de statutenwijziging aan en voeren aan dat de afgifte van het legaat niet geldig is. De rechtbank wijst de vorderingen af. Het hof Arnhem-Leeuwarden volgt het oordeel van de rechtbank. De aandelen in de beheermaatschappij van de overleden broer blijven in handen van de neef.