Curator van Infratechniek Groningen B.V./Bestuurder

Bestuurdersaansprakelijkheid. De bestuurder van een vennootschap is aansprakelijk voor het boedeltekort in faillissement. De vennootschap in oprichting had geen bestaansrecht. Door de bekrachtiging van de rechtshandelingen, verricht door de bestuurder, nam de vennootschap een enorme schuldenlast op zich. Dit is een belangrijke oorzaak geweest van het faillissement, vijf maanden na oprichting. De medebestuurder van de vennootschap is geen mede-beleidsbepaler met betrekking tot de bekrachtigingshandelingen en is hiervoor niet aansprakelijk. Aansprakelijkheid van een bestuurder op grond van door hem verrichte en door de vennootschap bekrachtigde rechtshandelingen die de vennootschap niet kan nakomen, sluit aansprakelijkheid op grond van onbehoorlijk bestuur of onrechtmatige daad niet uit.

X/Y

Participanten in een CV vorderen schadevergoeding van de beherend vennoot op grond van onrechtmatige gedragingen van deze beherend vennoot. Het hof past de norm uit Poot/ABP toe. Ondanks dat de CV geen rechtspersoon is, heeft zij een van de vennoten afgescheiden vermogen en kan zij, als drager van eigen rechten en plichten, aan het rechtsverkeer deelnemen. Er is sprake van afgeleide schade. Ook als vast zou komen te staan dat er sprake is van onrechtmatige gedragingen, dan zijn dit onrechtmatige gedragingen jegens de CV. Er is door de geïntimeerden geen specifieke zorgvuldigheidsnorm jegens appellanten geschonden als gevolg waarvan appellanten schade hebben geleden.

Scheepvaartonderneming Polar Snow

In deze zaak staat centraal de uitleg van een bindend adviesclausule in een CV-akte. De stille vennoten hebben de CV met algemene stemmen ontbonden en de beherend vennoot aangesteld als vereffenaar. In deze procedure vorderen de vennoten, verkort weergegeven, dat de rechtbank een deskundige aanstelt die de liquidatie en vereffening van de CV controleert, mede ter controle of de beherend vennoot onrechtmatig jegens de CV heeft gehandeld. In de CV-akte is opgenomen dat alle geschillen worden beslecht door een bindend advies overeenkomstig het reglement van het NAI. Bindend adviseurs hadden eerder geoordeeld dat een besluit van de vennotenvergadering, inhoudende de beëindiging van de positie van de beherend vennoot, in strijd is met de redelijkheid en billijkheid en dat aan dat besluit geen rechtens effect toekomt. De rechtbank in deze zaak heeft, samengevat, geoordeeld dat de bindend adviesclausule zodanig ruim is dat daaronder ook geschillen over de vereffening moeten worden verstaan, en heeft zich daarom onbevoegd verklaard. De grieven in hoger beroep hebben onder meer betrekking op de vraag hoe de bindend adviesclausule moet worden uitgelegd. Met de rechtbank is het hof van oordeel dat de tekst van de clausule duidt op een ruime reikwijdte. Door de vennoten zijn geen feiten en omstandigheden aangevoerd die tot een meer restrictieve uitleg zouden moeten leiden, aldus het hof.

Hanzevast c.s./G4 c.s.

Vervolg op tussenarrest en prejudiciële vraag; schadeomvang. Hanzevast c.s. verzoekt het hof terug te komen van het oordeel dat geen grieven zijn ontwikkeld tegen de aan artikel 7:36 BW ontleende schadeberekeningswijze. Het hof passeert dit betoog, nu slechts is gesteld dat aan de vereisten voor toepasselijkheid van het artikel niet is voldaan, waarin niet ligt besloten dat Hanzevast c.s. zich principieel keert tegen de schadeberekeningswijze ex artikel 7:36 BW. De deskundige heeft de marktwaarde per peildatum gesteld op € 8.500.000. G4 klaagt dat onvoldoende is meegewogen dat op de peildatum het succes van Euroborg en omgeving nog onduidelijk was. Met de deskundige acht het hof echter professionele beleggers goed in staat om de risico’s en kansen in te schatten van een complex als het onderhavige.

SNCU/X

SNCU, dat onder meer toeziet op een correcte naleving van bepaalde cao's is een nakomingsactie gestart tegen World@Work. SNCU heeft 'de totale indicatieve materiële schadelast' berekend op een bedrag van € 37.359. Bij vonnis van de Kantonrechter te Groningen is World@Work onder meer veroordeeld tot naleving van de cao, inhoudende het voldoen van een nabetaling aan de betrokken werknemers. SNCU heeft vervolgens geïntimeerde, als bestuurder van World@Work gedagvaard en onder meer gevorderd: veroordeling van geïntimeerde tot naleving van de cao's, en meer precies tot (onder meer) compensatie van het vastgestelde bedrag aan materiële benadeling van in de onderzoeksperiode bij de onderneming werkzame werknemers ad € 37.359 aan de benadeelde werknemers. SNCU heeft aan deze vorderingen ten grondslag gelegd dat geïntimeerde als bestuurder van World@Work onrechtmatig heeft gehandeld en dat zij voor de daaruit voortvloeiende schade, bestaande uit voornoemd bedrag, aansprakelijk is. Naar het oordeel van het hof heeft SNCU onvoldoende onderbouwd waaruit de frustratie van betaling en verhaal door geïntimeerde bestond in de periode van september 2005 tot en met maart 2008, zijnde de periode waarvan is vastgesteld dat door World@Work niet geheel conform de cao werd verloond. Het hof spitst zich dan ook toe op de periode vanaf het moment waarop World@Work voor het eerst door SNCU werd aangeschreven, te weten medio 2008, en zij bekend raakte met (de mogelijkheid van) een vordering van SNCU. X stelt dat in die periode sprake was van betalingsonmacht aan de zijde van World@Work. Het hof oordeelt echter dat X zijn stelling op dit punt nader dient te onderbouwen aan de hand van over te leggen administratie van de onderneming over die periode.

Marionetten

Bestuurdersaansprakelijkheid. Vaststaat dat het bestuur in de periode voorafgaand aan het faillissement niet heeft voldaan aan zijn verplichtingen uit artikel 2:10 BW en artikel 2:394 BW. Appellanten betogen dat andere oorzaken dan hun onbehoorlijk bestuur de faillissementen hebben veroorzaakt, onder meer door te stellen dat na een 'management buy-out' door de nieuwe aandeelhouders – private equity-partijen – is gekozen voor te zware financiering, gebaseerd op groei (door overnames), terwijl die groei minder was dan verwacht en ook de marktomstandigheden waren verslechterd. Volgens het hof verliezen appellanten hierbij uit het oog dat zij als bestuurders de autonome bevoegdheid en taak hebben de vennootschap te besturen. Het bestuur diende bij het aangaan van de financieringsovereenkomsten de belangen van de vennootschap en de daaraan verbonden onderneming te dienen. Dat betekent weliswaar dat het bestuur bij zijn besluitvorming rekening moet houden met de belangen van alle betrokkenen, maar vanzelfsprekend niet dat het bestuur zich dient te gedragen als een marionet van die aandeelhouders, aldus het hof. Als het bestuur zich wel zo laat gebruiken, dan kan het zich – aldus het hof – daar niet op beroepen ter ontzenuwing van het vermoeden dat onbehoorlijk bestuur een belangrijke oorzaak van het faillissement is geweest.

Vordering (eigen) ontslag curator

Een curator verzoekt in hoger beroep om van de instantie te worden ontslagen, nadat appellant failliet is verklaard en diens curator het geding niet wenst over te nemen. Uit rechtspraak van de Hoge Raad volgt dat beginselen van hoor en wederhoor kunnen meebrengen dat de failliet in de gelegenheid gesteld moet worden om zich uit te laten over een dergelijke vordering van een curator. Anders dan in die arresten van de Hoge Raad, waarin de failliet een natuurlijk persoon was, ziet het hof geen aanleiding om appellant – een rechtspersoon – in de gelegenheid te stellen zich uit te laten over de vordering van de curator om van de instantie te worden ontslagen. Het hof vindt dat aan het belang van de curator, dat hierin bestaat dat zij bij voortzetting van de procedure in hoger beroep de proceskosten niet op de boedel van de failliete vennootschap van appellant zou kunnen verhalen, meer gewicht toekomt dan aan het belang van appellant bij het verkrijgen van een beslissing.

de onpartijdige deskundige

Appellant vordert onder meer voor recht te verklaren dat geïntimeerden ieder voor zich ernstig zijn tekortgeschoten in de nakoming van hun verplichtingen op grond artikel 2:9 BW en ter zake daarvan hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de daardoor veroorzaakte schade. De rechtbank heeft de conclusies van de deskundige overgenomen en heeft op basis daarvan geoordeeld dat geïntimeerden niet hebben gehandeld op een wijze zoals door een redelijk handelend bestuurder in de gegeven omstandigheden zou zijn gedaan. Door geïntimeerden wordt in het incidenteel appèl betoogd dat de rechtbank ten onrechte is voorbijgegaan aan de bezwaren van geïntimeerden tegen de benoeming van Z tot deskundige. Dat betoog komt erop neer dat Z niet (voldoende) onafhankelijk is om als deskundige in deze zaak te kunnen optreden. Naar het oordeel van het hof zijn daarmee door geïntimeerden voldoende omstandigheden aangevoerd die objectief gezien bij geïntimeerden twijfel hebben kunnen doen ontstaan aan de onpartijdigheid van de deskundige in de zin van artikel 198 lid 1 Rv (vgl. HR 2 mei 2014, ECLI:NL:HR:2014:1067). Het hof oordeelt dat dit gebrek in de onpartijdigheid van de door de rechtbank benoemde deskundige tot gevolg heeft dat zijn rapport niet (langer) ten grondslag kan worden gelegd aan de in hoger beroep te nemen beslissing over de aansprakelijkheid van geïntimeerden op grond van artikel 2:9 jo. 2:11 BW.

Bosenduin c.s./X

Conflict tussen aandeelhouders over de uitleg en reikwijdte van de geheimhoudingsverplichting met boetebeding. Aan de orde komen een aantal situaties waarin de geheimhoudingsverplichting over en weer zou zijn geschonden. Naar het oordeel van het hof valt niet iedere buitenstaander redelijkerwijs onder het begrip ‘derde’ als bedoeld in het geheimhoudingsbeding. Een redelijke uitleg van het beding brengt mee dat een aandeelhouder, die overweegt haar aandelen te koop aan te bieden aan de overige aandeelhouders, ter bepaling van haar gedachten daarover advies kan vragen aan een accountant zonder dat daarmee sprake is van een schending van het geheimhoudingsbeding. Op de accountant als accountant rust op grond van haar beroepsregels een geheimhoudingsplicht, zodat geen sprake is van een serieus te nemen risico voor het weglekken van bedrijfsgevoelige informatie naar concurrenten of andere relaties. Geïntimeerde heeft echter wel in strijd met het geheimhoudingsbeding het bestaan van de aandeelhoudersovereenkomst en het daarin opgenomen geheimhoudingsbeding met anderen besproken en om die reden een boete verbeurd. Het matigingsverweer van geïntimeerde op grond van artikel 6:94 BW faalt.

MBSH/Attitude Group

In onderhavige procedure gaat het om de vraag of (voormalig) bestuurder en medeaandeelhouder AG onrechtmatig heeft gehandeld jegens de vennootschap en jegens MBSH als aandeelhouder in verband met het innen van facturen van de vennootschap op een rekeningnummer van AG, betalingen van de vennootschap aan AC en de verkoop van een bedrijfsonderdeel. Het hof oordeelt dat AG aansprakelijk is op grond van artikel 2:9 jo. 2:11 BW. MBSH heeft wel onvoldoende gesteld om de conclusie te rechtvaardigen dat AG een specifieke zorgvuldigheidsnorm jegens MBSH als aandeelhouder heeft geschonden. Het hof stelt tevens vast dat AG een ernstig verwijt kan worden gemaakt van haar handelen, te weten dat zij zonder statutair vereiste toestemming van de ava een bedrijfsonderdeel heeft verkocht. Hierom is eveneens sprake van onbehoorlijk bestuur in de zin van artikel 2:9 BW.