X/Y

Eindarrest na tussenarrest ECLI:NL:GHARL:2013:10388 (niet gepubliceerd). Het gerechtshof beoordeelt enkel of de vordering van curatoren, veroordeling van de bestuurders (appellanten) tot vergoeding van het deficit in faillissement, gematigd moet worden. De kwaliteit van de door appellanten voorafgaand aan het faillissement gevoerde boekhouding is van belang als bijzonder feit waarop matiging kan zijn gebaseerd. Het hof heeft bij tussenvonnis een deskundigenonderzoek gelast. Appellanten blijven nalatig in betaling van het (volledige) voorschot van de deskundigen die de kwaliteit van de boekhouding moeten beoordelen. De deskundigen hebben de opdracht teruggegeven. Betalingsonmacht van een bestuurder staat aan toerekenbaarheid aan bestuurder niet in de weg. De door appellanten aangevoerde redenen voor matiging zijn niet vast komen te staan. Het gerechtshof wijst de vordering van curatoren onverkort toe.

S.I.C.A.F./Ageas

In een door Stichting Investor Claims Against Fortis tegen een groep (voormalig) Fortis vennootschappen (thans Ageas c.s.) aangespannen procedure hebben Ageas c.s. op grond van artikel 28 EEX-Vo aanhouding van de procedure verzocht, in afwachting van de uitkomst van een in België lopende procedure. Met de rechtbank acht het hof de verzochte aanhouding mede gelet op het in artikel 6 EVRM gewaarborgde recht op behandeling binnen redelijke termijn, niet gerechtvaardigd. Bovendien hebben Ageas c.s. onvoldoende aangevoerd dat de uiteindelijke beslissingen in Nederland en België onverenigbaar zullen zijn, gelet op de feitelijke en juridische verschillen tussen beide procedures. Dat afwachting van de Belgische zaak uiteindelijk in de Nederlandse procedure efficiënt zal blijken te zijn heeft Ageas, met oog op het verschil in kader en inhoud van beide procedures, onvoldoende aannemelijk gemaakt. Dit geldt ook voor de stelling dat de Belgische rechter in een betere positie zou verkeren om bewijs te vergaren. Het Nederlandse en Europese recht biedt namelijk voldoende middelen tot waarheidsvinding, ook als dit in België of met behulp van in België woonachtige getuigen zou moeten plaatsvinden. Het bezwaar van Ageas over de extra kosten weegt volgens het hof bovendien minder zwaar dan het belang van eiser bij een voortvarende afwikkeling van de Nederlandse zaak.

X/Vereniging Bungalowpark de Holter weide

Bij aankoop van een perceel grond op een bungalowpark is X lid geworden van de bijbehorende vereniging, die (onder meer) zorgdraagt voor het onderhoud van het park. X heeft dit lidmaatschap opgezegd op 30 december 2007. De vereniging spreekt X aan voor enerzijds de bijdrage van 2008 en anderzijds de kosten van onderhoud voor de periode na 2008. Het hof concludeert dat X, gezien artikel 2:36 lid 1 BW, tot eind 2008 lid is geweest en de bijdrage verschuldigd is. Wat betreft de opzegtermijn oordeelt het hof dat de uitzondering van artikel 2:36 lid 1 BW niet te snel kan worden aangenomen. Met betrekking tot de periode na 2008 stelt het hof vast dat X profiteert van verricht onderhoud wat ten laste komt van de vereniging. Omdat bij verkrijging van de kavel de verenigingsbijdrage voor onderhoud bekend was, heeft X ingestemd met de verrijking en is de verrijking dus niet aan X opgedrongen. De vereniging heeft derhalve op grond van artikel 6:212 BW een vordering op X.

X/De Groene Belangenbehartiger

Onrechtmatig handelen door een (indirect) bestuurder (DGB en A) in de hoedanigheid van vereffenaar door het niet-aanvragen van een faillissement dan wel het niet-doen van een uitkering aan de bank? Het hof overweegt dat mogelijk van onrechtmatig handelen door de vereffenaar jegens X en Y sprake had kunnen zijn indien de vereffenaar op de hoogte was van hun hoofdelijke medeverbondenheid jegens de bank. Aangezien appellanten hun stelling noch kunnen onderbouwen, noch bewijzen, komt de wetenschap omtrent de hoofdelijke verbondenheid niet vast te staan. Volgens het hof ligt het op de weg van appellanten om met feiten en omstandigheden te onderbouwen dat ook zonder dat DGB en A ten tijde van de ontbinding/vereffening bekend waren met de hoofdelijke verbondenheid, zij onrechtmatig jegens hen hebben gehandeld. Appellanten hebben dit nagelaten.

X/Y

Appellant is bestuurder van drie vennootschappen. Geïntimeerde is een zelfstandige zonder personeel en drijft een onderneming die zich bezighoudt met klus- en montagewerkzaamheden. Geïntimeerde spreekt in eerste aanleg, na het verrichten van werkzaamheden, zowel de vennootschappen aan als de appellant in privé in verband met het onbetaald blijven van een gedeelte van een factuur. De rechtbank heeft appellant veroordeeld tot betaling van de rest van de factuur en de vorderingen tegen de vennootschappen afgewezen. Het hof oordeelt echter dat niet is gebleken dat de overeenkomst met appellant in privé is aangegaan en vernietigt derhalve het vonnis van de Rechtbank Arnhem.

X/Y

Overname van een eenmansbedrijf. Het geschil ziet op de vraag aan wie de onderneming is verkocht: aan de bestuurders in persoon, namens een BV in oprichting, of namens een volwaardige BV? Het hof past de maatstaf neergelegd in het arrest HR 11 maart 1977, ECLI:NL:HR:1977:AC1877, 'Kribbebijter' toe. Het antwoord op de vraag of iemand jegens een ander bij het sluiten van een overeenkomst in eigen naam – dat wil zeggen als wederpartij van die ander – is opgetreden, hangt af van hetgeen hij en die ander daaromtrent jegens elkaar hebben verklaard en over en weer uit elkaars verklaringen en gedragingen hebben afgeleid en mochten afleiden. Een bevestigend antwoord op deze vraag wordt niet uitgesloten door de omstandigheid dat die ander wist dat degene met wie hij handelde dit ten behoeve van een opdrachtgever deed. Het hof beantwoordt de vraag of de BV de rechtshandeling na oprichting heeft bekrachtigd bevestigend, zelfs al zou dit stilzwijgend zijn gebeurd. Het beroep op artikel 2:203 lid 3 BW wordt verworpen.

X/Le Roux Fruit

Vaststelling schade door bestuurdersaansprakelijkheid wegens voorzienbare crediteurenbenadeling. Het hof overweegt dat – naar vaste jurisprudentie van de Hoge Raad – bij vaststelling van de schade een vergelijking dient te worden gemaakt tussen de werkelijke situatie en de hypothetische situatie als de onrechtmatige gedraging achterwege was gebleven. Met de rechtbank is het hof van oordeel dat het daarbij wel degelijk van belang is om vast te stellen of het faillissement van A had kunnen worden afgewend als de gewraakte onttrekkingen niet hadden plaatsgevonden, nu het faillissement een bepalende factor is geweest voor de verhaalspositie van Le Roux. Het hof is echter, anders dan de rechtbank, van oordeel dat aangenomen moet worden dat Le Roux het genoemde actief dan had moeten delen met de andere concurrent-crediteuren ten tijde van de daadwerkelijke faillietverklaring. Volgens het hof kan Le Roux daarom slechts aanspraak maken op een gedeelte even groot als het door appellant onbetwiste percentage van Le Roux in de benadeelde crediteuren. Wat betreft de kosten ex artikel 6:96 lid 2 sub b BW voor het IRS-rapport – die door de rechtbank integraal zijn toegewezen – ziet het hof ex aequo et bono aanleiding appellant aansprakelijk te houden voor slechts een deel van de kosten, aangezien in het IRS-rapport een relatief groot deel aan onderzoek op basis van een andere grondslag is gewijd.

X/Y

Bekrachtiging vonnis tot faillietverklaring van vennoot van een vennootschap onder firma. Summierlijk gebleken van bestaan vof en dat appellant daarvan vennoot is geweest. Op grond van artikel 25 lid 3 Hregw kan volgens het hof in dit geval een eventuele onjuistheid in het handelsregister en het ontbreken van een vennootschapsakte niet aan de aanvrager van het faillissement worden tegengeworpen.

X/Y

Bestuurdersaansprakelijkheid wegens selectieve betaling. Onder verwijzing naar HR 5 september 2014, ECLI:NL:HR:2014:2627 overweegt het hof dat een bestuurder i.c. enkel aansprakelijk kan zijn als hem ter zake van de benadeling persoonlijk een ernstig verwijt kan worden gemaakt. In het onderhavige geval zou van aansprakelijkheid van Beheer en/of Y sprake kunnen zijn indien zij als bestuurder respectievelijk middellijk bestuurder van X hebben bewerkstelligd of toegelaten dat de door hen bestuurde vennootschap een eerder door haar aangegane overeenkomst niet nakomt en daardoor aan de wederpartij van de vennootschap schade berokkent. Niet is komen vast te staan dat sprake is van door Beheer en/of X bewerkstelligde of toegelaten betalingsonwil zijdens X. Weliswaar zijn na 31 januari 2012 nog verschillende betalingen gedaan door X, maar daar staat volgens het hof tegenover dat ook andere crediteuren niet geheel zijn voldaan en dat de aandeelhouders met een verlies zijn geconfronteerd. Met name is niet komen vast te staan dat appellante is benadeeld ten opzichte van het andere personeelslid van X. Het hof overweegt voorts nog dat het beginsel van de paritas creditorum vóór faillissement niet een zodanig absolute werking toekomt als appellante ingang wil doen vinden.

X/Y

De eenmanszaak van appellant is opgegaan in door appellant nieuw opgerichte vennootschappen. In geschil is of appellant, na inbreng van de eenmanszaak in de vennootschappen, hoofdelijk aansprakelijk is naast deze vennootschappen. Het hof overweegt dat voor contractsoverneming een akte tussen de overdragende en overnemende partij vereist is. Een verklaring tot contractsvernieuwing kan echter in iedere vorm geschieden en tevens in gedragingen besloten liggen. Geïntimeerde was volgens het hof op de hoogte van de inbreng van de eenmanszaak in de vennootschappen, waardoor er in casu sprake is van contractsvernieuwing. Het hof oordeelt dat appellant slechts aansprakelijk is voor de betaling van de facturen die zien op werkzaamheden die zijn verricht ten behoeve van de eenmanszaak. Voor zover de werkzaamheden zijn verricht ten behoeve van de nieuw opgerichte vennootschappen is appellant niet aansprakelijk.