X/Y

A is enig aandeelhouder in vennootschap X. Vlak voor de overdracht van zijn aandelen aan vennootschap Y heeft A een tussentijdse dividenduitkering gedaan ten laste van de vrije reserves. Een deel van de uitkering kan worden uitbetaald, omdat Y kort daarvoor een achtergestelde lening is aangegaan. Het overige deel van de uitkering wordt omgezet in een lening. Na faillissement van vennootschap X vordert de curator A hoofdelijk te veroordelen tot betaling van het faillissementstekort op grond van artikel 2:248 lid 1 BW jo. artikel 2:11 BW. De rechtbank wijst de vordering toe. Het hof wijst de vordering af. Hoewel de betalingsverplichtingen van vennootschap X als gevolg van dividenduitkering (en met name de daarmee gemoeide leningen) zijn toegenomen, is daarmee niet haar liquiditeitspositie in negatieve zin aangetast, in die zin dat zij daardoor in betalingsmoeilijkheden werd gebracht. Evenmin is er reden om aan te nemen dat de dividenduitkering, zoals deze heeft plaatsgevonden, redelijkerwijs tot gevolg zou hebben dat de crediteuren van X niet meer zouden kunnen worden voldaan.

X/Y

Bestuurdersaansprakelijkheid en eisen van behoorlijke rechtspleging. Koper van aandelen in een vennootschap houdt de bestuurder en de (vermeend) feitelijk beleidsbepaler, beide in die hoedanigheid, maar ook als aandeelhouders van verkoper, aansprakelijk voor het niet leveren van de aandelen door de inmiddels ontbonden verkoper. Koper stelt schade te hebben geleden als gevolg van het mislopen van belastingvoordeel (compensabel verlies), alsmede als gevolg van onttrekkingen die zijn gedaan van de bankrekening van de vennootschap. Koper heeft volgens het hof evenwel onvoldoende onderbouwd dat sprake is van schade en dat gedaagden (geïntimeerden) een verwijt kan worden gemaakt dat hun persoonlijke aansprakelijkheid ter zake vestigt. Het hof overweegt dat wanneer een partij een omvangrijk rapport als het onderhavige in het geding brengt, dit het hof niet noopt alle daarin vermelde feiten en omstandigheden zonder meer als door die partij aan haar standpunt ten grondslag gelegde stellingen aan te merken.

Stichting Syanora

De procedure heeft betrekking op een vordering van curatoren op grond van onverschuldigde betaling c.q. de faillissementspauliana tegen een vennootschap die deel uitmaakt van hetzelfde concern als gefailleerde. De uiteindelijk (indirect) aandeelhouder en (feitelijk) bestuurder van dat concern lijkt deze groep van vennootschappen te beschouwen als een soort eenmanszaak. Het gaat om een concern, waarin de diverse rechtspersonen, aldus het hof, op zodanige wijze administratie moeten voeren van de eigen vermogenstoestand, dat daaruit te allen tijde de rechten en verplichtingen van die rechtspersonen kunnen worden gekend. Indien een van deze vennootschappen door de curator in het faillissement van een andere vennootschap van het concern op grond van onverschuldigde betaling wordt aangesproken, betekent dit voor de verweerder die zich op een afspraak beroept ter zake van die betaling, dat dit verweer eenduidig moet zijn en in beginsel steun moet vinden in de boekhouding van het concern. Is de door verweerder gekozen lezing strijdig met die boekhouding, dan dient daarvoor een plausibele verklaring te worden gegeven.

Curator/bestuurders

De curator stelt de (indirect) bestuurders en een gelieerde vennootschap (als feitelijk leidinggevende) ex artikel 2:248 BW hoofdelijk aansprakelijk voor het faillissementstekort. De curator baseert die vordering met name op een termijnoverschrijding in verband met de publicatieplicht (art. 2:394 BW). Deze stelling faalt, omdat de bestuurders voor de te late openbaarmaking van de jaarrekening een aanvaardbare verklaring hebben gegeven (er diende namelijk nog een vordering te worden gewaardeerd en tevens waren de voorraden niet opgemaakt). Er is, met andere woorden, aldus het hof sprake van een onbelangrijk verzuim. Ook de op onrechtmatige daad gegronde vordering, waarbij de curator stelt dat sprake was van een bijzondere zorgplicht (Comsys/Van den Ent q.q.), wordt afgewezen. Hoewel sprake was van sterke verwevenheid tussen gefailleerde en de gelieerde vennootschap, doet zich aldus het hof een andere situatie voor dan in het aangehaalde arrest.

Houthandel BV

Appellante stelt geïntimeerde als bestuurder van E aansprakelijk voor onbetaalde facturen. In eerste aanleg is de vordering afgewezen. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank. Appellante heeft in de wetenschap van de slechte liquiditeitspositie van E nieuwe bestellingen uitgeleverd. Onder de gegeven omstandigheden levert het plaatsen van nieuwe bestellingen geen persoonlijk ernstig verwijt van de bestuurder op. Het is niet aan de bestuurder, ook niet in gevallen als deze waarin ondanks een krappe liquiditeitspositie om doorlevering wordt gevraagd, om in te staan voor betalingen door de vennootschap, aldus het hof.

A/BV X, Y en Z

A werkt achtereenvolgens voor twee (aan elkaar gelieerde) werkgevers: B en BV X. In de daaropvolgende periode vervolgt A zijn werkzaamheden voor B en/of BV X. De loonstroken staan afwisselend op naam van beide (oud-)werkgevers en het loon wordt betaald van (onder meer) hun bankrekeningen. Onbetwist staat vast dat de loonadministraties van beide werkgevers zijn verstrengeld. Het hof maakt daarom, in navolging van de kantonrechter, ten aanzien van de achterstallige loonvordering geen onderscheid tussen B en BV X, maar acht onvoldoende aanleiding om ook bestuurders Y en Z met deze B en/of BV X te vereenzelvigen.

Pondac

Deze zaak gaat over bestuurdersaansprakelijkheid onder artikel 2:248 BW. De aan de bestuurder verweten handelwijze – kort gezegd te weten: het meenemen van administratie en commerciële gegevens van Pondac, het aanschrijven van relaties van Pondac met het verzoek om leveranties en betalingen aan Pondac op te schorten in verband met onenigheid tussen haar en haar medebestuurder en het leggen van beslag onder leveranciers op voorraden van Pondac – heeft de bedrijfsvoering van Pondac ernstig belemmerd. Zij heeft hierdoor haar taak als bestuurder dan ook onbehoorlijk vervuld en is op de voet van artikel 2:248 lid 1 BW aansprakelijk voor het tekort in het faillissement van Pondac, welke aansprakelijkheid door het hof evenwel wordt verminderd tot 25 procent.

X BV

Aansprakelijkheid van (in)directe bestuurders van een vennootschap voor betalingen aan henzelf in het zicht van een faillissement van de vennootschap (HR 23 mei 2014, ECLI:NL:HR:2014:1204 (K/Maas q.q.)). Wat betreft de betalingen door X B.V. aan appellanten (de direct en indirect bestuurder) komt het hof tot de conclusie dat deze betalingen (i) plaatsvonden in het zicht van het faillissement, (ii) dat appellanten wisten of behoorden te weten dat het faillissement aanstaande was, (iii) dat het gaat om betalingen van eigen vorderingen van de (in)directe bestuurders die in rang niet hoger waren dan die van andere schuldeisers en (iv) dat geen sluitende rechtvaardiging voor deze selectieve betalingen is gegeven, zodat appellanten wisten of redelijkerwijs moesten begrijpen dat deze betalingen aan henzelf tot gevolg zouden hebben dat X B.V. andere verplichtingen niet zou nakomen en ook geen verhaal zou bieden voor de als gevolg daarvan optredende schade en dat appellanten in verband met het bevorderen van die betalingen persoonlijk een ernstig verwijt valt te maken. Aldus is hun aansprakelijkheid in zoverre gegeven.

Trientalis c.s./Promocean c.s.

Aansprakelijkheid aangenomen van een ex-bestuurder van Nederlandse en buitenlandse vennootschappen voor frauduleuze transacties. Toepasselijk recht op de vorderingen uit onrechtmatige daad, (interne) bestuurdersaansprakelijkheid en onverschuldigde betaling. Een grief van de bestuurder slaagt ten aanzien van het misbruik van executiebevoegdheid door de veiling aan een zustervennootschap van in eigenbeslag genomen reconventionele vorderingen tegen een beduidend laag bedrag om verrekening te voorkomen.

appellanten/geïntimeerde

Een van de appellanten is opgehouden te bestaan nadat de appèldagvaarding is uitgebracht, maar namens haar wordt wel memorie van grieven genomen. Volgens geïntimeerde dient appellante niet-ontvankelijk te worden verklaard in haar hoger beroep. Appellante was ten tijde van het uitbrengen van de appeldagvaarding nog niet ontbonden. Zij is dus ontvankelijk in haar appèl. Het hof verlangt nadere toelichting, mede nu uit verklaring van voormalig bestuurder van de rechtspersoon lijkt te volgen dat deze niet op de gevorderde bate zit te wachten.