FHV en Vleesgroothandel/S

In casu wordt een vordering tot bestuurdersaansprakelijkheid geënt op het feit dat volgens eiser moedwillige benadeling van een grote leverancier heeft plaatsgevonden door bedrijfsverplaatsing en verhoging van de bestellingen kort voor het faillissement. Het hof wijst de vordering af.

F en V Shipping / X

Bestuurder wordt aansprakelijk gehouden op grond van artikel 2:9 BW en artikel 6:162 BW. Het hof stelt voorop dat van beide bestuurders mocht worden verwacht dat zij hun bestuurstaak op gelijkwaardige wijze zouden vervullen. Dat zij intern een praktische verdeling hebben gemaakt doet daaraan niet af. Het hof is van oordeel dat onvoldoende is gebleken van feiten en omstandigheden die tot het oordeel zouden kunnen leiden dat de bestuurder zijn bestuurstaak onbehoorlijk heeft vervuld in de zin van artikel 2:9 BW, zodat de bestuurder uit dien hoofde niet aansprakelijk kan worden gehouden voor eventuele schade die de vennootschap heeft geleden. Ook de vordering op basis van artikel 6:162 BW wordt afgewezen.

A / Aabo

Bestuurder persoonlijk aansprakelijk voor onbetaald gebleven facturen (Beklamelnorm). De bestuurder is niet geslaagd in het leveren van tegenbewijs.

A/commanditaire vennoten

'Afgeleide schade' bij een CV. Op 1 juni 2004 is een CV opgericht waarin meerdere personen optraden als commanditaire vennoten en een GmbH als beherend vennoot. Door handelen van de beherend vennoot maakt de CV grote verliezen. De commanditaire vennoten vorderen op grond van een onrechtmatige daad een schadevergoeding van A, de bestuurder van de GmbH. De rechtbank heeft de vordering toegewezen. Het hof vernietigt het vonnis van de rechtbank. De vordering is ingesteld door alle commanditaire vennoten afzonderlijk en niet door de CV. De vordering komt de CV zelf toe. De vordering van de commanditaire vennoten wordt op deze grond afgewezen.

Logistiek dienstverlener / (ex-)bestuurder bevrachtingskantoor

Een logistiek dienstverlener is genoodzaakt (extra) kosten te maken, nadat een bevrachtingskantoor de rekening aan een vervoerder niet heeft voldaan. De logistiek dienstverlener besluit daarop deze kosten terug te vorderen van de ex-bestuurder op grond van bestuurdersaansprakelijkheid. Het enkele feit dat de rekening aan vervoerder niet is voldaan, acht het hof niet voldoende om te concluderen dat sprake is van een ernstig persoonlijk verwijt jegens de ex-bestuurder. Tevens is ook geen sprake van schending van een eventuele zorgvuldigheidsnorm.

A/B

B verricht met haar administratiekantoor werkzaamheden voor BV X. BV X komt de verplichting voortkomend uit deze werkzaamheden niet (volledig) na. Halverwege januari 2010 komt BV X met het verzoek om de jaarstukken voor 2008, met het oog op de publicatieverplichting en dreigende bestuursaansprakelijkheid, op uiterlijk 31 januari 2010 op te maken. In verband met de financiële toestand van BV X en de al opgebouwde betalingsachterstand vraagt B hiervoor een privé aansprakelijkheidsstelling van de bestuurder van BV X zijnde A. BV X komt de verplichtingen jegens B niet na en gaat op 6 maart 2010 failliet. B spreekt A aan, waarop A stelt dat de overeenkomst van borgtocht vernietigd dient te worden op grond van misbruik van omstandigheden. De kantonrechter heeft het beroep op misbruik van omstandigheden afgewezen. Ook het hof wijst het beroep op misbruik van omstandigheden af omdat A zichzelf in de noodtoestand heeft gebracht door tot half januari te wachten met het geven van een opdracht tot het opmaken van de jaarstukken. Ook het betoog van A, dat B haar zorgplicht jegens A heeft geschonden faalt.

Flex E-Bition

Flex exploiteert een koopjeshal. Er blijkt geen administratie voorhanden te zijn, noch is door Flex over 2009 voldaan aan de publicatieplicht. Y betoogt dat bij de ontruiming van het pand de administratie verloren is gegaan. Nu zelfs het bestaan van een administratie over 2009 niet is aangetoond en datzelfde geldt voor de jaren 2007 en 2008 is de kwaliteit van de wel overlegde jaarstukken over 2007 en 2008 oncontroleerbaar. X heeft niet voldaan aan de boekhoudplicht van artikel 2:10 BW. Ex artikel 2:248 BW is sprake van kennelijk onbehoorlijk bestuur en wordt dit vermoed een belangrijke oorzaak te zijn van het faillissement. De feitelijk beleidsbepaler is aansprakelijk in het faillissement.

B.V. / Statutair (ex)bestuurder

In deze zaak is onder meer aan de orde of een (vennootschappelijke) ontslagbesluit, genomen door de ava, eveneens leidt tot onmiddellijke beëindiging van de arbeidsrechtelijke verhouding. In beginsel blijkt uit artikel 2:134 BW en 2:244 BW dat dit samenvalt, tenzij er sprake is van een wettelijk ontslagverbod of indien partijen anders overeengekomen zijn. Ondanks het vermoeden dat van laatstgenoemde uitzondering sprake is, wordt niettemin bepaald dat er samenval is. Derhalve is er geen onregelmatige beëindiging – door het niet in acht nemen van de overeengekomen termijn van twaalf maanden – van de arbeidsovereenkomst. Ex-bestuurder betwist echter ook de later aangevoerde gronden van het ontslag op staande voet. Het hof ziet inderdaad niet in dat deze gronden het ontslag op staande voet afzonderlijk dan wel gezamenlijk rechtvaardigen; derhalve is het ontslag op staande voet niet geldig geschied en wordt het bestreden vonnis bekrachtigd.

Bestuurder Stichting X/B & C

Stichting X koopt een pand van B. Hierbij wordt een boetebeding opgenomen dat partijen bij toerekenbaar niet-nakomen veroordeelt tot betaling van een boete. Tevens neemt de Stichting een onderneming over van C, de echtgenote van B. De stichting komt beide overeenkomsten niet na en gaat failliet. De rechtbank heeft de bestuurder, A, op grond van onrechtmatig handelen veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding. Het hof oordeelt dat de feiten en omstandigheden het feitelijk vermoeden rechtvaardigen dat de bestuurder een ernstig verwijt kan worden gemaakt en laat A toe tot het leveren van tegenbewijs.

Ontbonden vennootschap kan niet cederen

A vordert van B betaling uit hoofde van een overeenkomst van opdracht. B voert verweer door te stellen dat er geen overeenkomst bestaat tussen A en B maar tussen X BV en B. De kantonrechter wijst de vordering van A af omdat deze niet kan bewijzen dat er een overeenkomst bestaat tussen A en B. Het hof volgt de kantonrechter in haar oordeel. Tevens betoogt A in hoger beroep dat de vordering door X BV is overgedragen aan A. Het hof wijst dit af omdat X BV reeds door ontbinding is opgehouden te bestaan en dus geen vordering meer heeft kunnen overdragen.