Ortiz Aldana q.q./Bestuurder en zijn opvolger van een failliete vennootschap

De curator van een failliete vennootschap stelt de bestuurders aansprakelijk ex artikel 2:248 BW wegens schending van de administratie- en publicatieplicht, fraude met NOW-voorschotten en bevoordeling van zichzelf ten koste van andere schuldeisers. Hoewel de bestuurder aanvoert dat de coronapandemie het faillissement heeft veroorzaakt, gaat de rechtbank hier niet in mee omdat de vennootschap voorafgaand aan de pandemie al grote schuldposities had. De bestuurder wordt bovendien ook aansprakelijk gehouden voor de periode na zijn aftreden, omdat zijn opvolger een stroman was en de oorspronkelijke bestuurder zonder inmenging van zijn opvolger het beleid bepaalde. De rechtbank verklaart voor recht dat de bestuurder aansprakelijk is wegens onbehoorlijk bestuur en veroordeelt hem tot betaling van het boedeltekort. De bestuurder roept zijn opvolger in vrijwaring op en stelt dat hij medeaansprakelijk is. De rechtbank erkent dit gedeeltelijk, maar oordeelt dat het onbehoorlijke bestuur met name plaatsvond tijdens het bestuur van de bestuurder. Een beroep van de opvolger op een taakverdeling mag hem niet baten, omdat een taakverdeling hem niet kan ontslaan van de verplichting om de kerntaken van het bestuur te vervullen. De rechtbank veroordeelt de opvolger tot betaling van 25% van het boedeltekort aan de oorspronkelijke bestuurder.

Samsen q.q./(Middellijk) bestuurders ClickConcepts B.V. (in faillissement)

De curator van een failliete vennootschap spreekt de bestuurder en middellijk bestuurder van de failliete vennootschap aan voor het faillissementstekort wegens kennelijk onbehoorlijk bestuur. De curator doet dat wegens schending van de boekhoudplicht en de publicatieplicht. Daarnaast stelt de curator de bestuurder en middellijk bestuurder aansprakelijk omdat de bestuurder met de overdracht van de activa van drie dochtervennootschappen paulianeus zou hebben gehandeld ex artikel 2:248 lid 9 BW. De verhaalsmogelijkheden van de curator zouden daarmee bewust zijn verminderd. De rechtbank stelt de curator in het gelijk met betrekking tot het kennelijk onbehoorlijk bestuur. Naar het oordeel van de rechtbank heeft het bestuur niet voldaan aan de boekhoud- en publicatieplicht en niet aannemelijk gemaakt dat andere feiten en omstandigheden dan het onbehoorlijk bestuur een belangrijke oorzaak van het faillissement zijn geweest. Het bewijsvermoeden dat de onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak is van het faillissement, is daardoor niet ontzenuwd. De rechtbank wijst de vordering ten aanzien van de bestuurderspauliana af omdat, anders dan de curator stelde, wel degelijk een marktconforme prijs is betaald voor de overgedragen activa en er bovendien geen sprake was van handelen van de bestuurder maar van handelen van zijn dochtervennootschappen.

Rechtbank beperkt in een WHOA-traject de rechten van aandeelhouders tot schorsing en ontslag van de RvC en het bestuur

Een vennootschap die een WHOA-akkoord voorbereidt, verzoekt om het treffen van een voorziening op grond van artikel 379 Fw, met als doel te voorkomen dat de aandeelhouders hun stemrecht uitoefenen, met name om één of meer bestuurders of commissarissen te schorsen, ontslaan of benoemen. De aandeelhouders zijn het niet eens met het ingezette herstructureringstraject en willen de voorzitter van de RvC ontslaan. De rechtbank bepaalt dat de aandeelhouders gedurende het akkoordtraject geen commissaris of bestuurder mogen schorsen, vervangen of ontslaan.

Curator/Bestuurders failliete zorgonderneming

De curator stelt de directe en indirecte bestuurder van een failliete zorgonderneming aansprakelijk op de voet van artikel 2:248 BW en artikel 2:9 BW en stelt tevens tegen de indirecte bestuurder een vordering samenhangend met gesteld paulianeus handelen in. De rechtbank wijst de vorderingen toe vanwege onweersproken schending van de administratieplicht en onterechte onttrekkingen. De bestuurders worden tevens veroordeeld tot terugbetaling van dividend vanwege een ongeldig dividendbesluit.

Gorissen q.q./Bestuurders van Coöperatie Kunstcollectief Heerlen U.A.

Het Hof ’s-Hertogenbosch heeft eerder twee bestuurders van een coöperatie veroordeeld tot betaling van het boedeltekort wegens onbehoorlijk bestuur ex artikel 2:138 lid 2 BW. In de daaropvolgende schadestaatprocedure komen de omvang van het tekort en eventuele matiging aan bod. De bestuurders voeren meerdere matigingsgronden aan, zowel collectieve als individuele, die grotendeels falen.

Rompelberg q.q./Bestuurders kraamzorgorganisatie

De curator stelt de directe en indirecte bestuurder van een inmiddels failliete vennootschap die activiteiten zou verrichten op het gebied van kraamzorg aansprakelijk voor het boedeltekort in het faillissement. De rechtbank oordeelt dat de bestuurders inderdaad aansprakelijk zijn, omdat zij ervoor hebben gekozen om met de ondernemingsactiviteiten te starten terwijl zij wisten of behoorden te weten dat de vennootschap in ieder geval in de eerste vijf maanden niet met haar inkomsten aan haar essentiële verplichtingen zou kunnen voldoen en er geen andere dekking voor deze verplichtingen was. Deze verplichtingen bestonden met name uit betaling van loon aan de drie werknemers die de vennootschap in dienst heeft genomen.

Joystar Beheer B.V. c.s./Lisman q.q., curator in het faillissement van Stella Gioia B.V.

Een curator vordert veroordeling van de (indirect) bestuurders van een gefailleerde vennootschap tot betaling van het boedeltekort op grond van artikel 2:248 BW wegens schending van de boekhoudplicht ex artikel 2:10 BW en onbehoorlijk bestuur nu vermogen aan de vennootschap zou zijn onttrokken. De rechtbank wees de vordering van de curator toe. Het hof oordeelt daarentegen dat de (indirect) bestuurders voldoende aannemelijk hebben gemaakt dat andere omstandigheden dan de onbehoorlijke taakvervulling belangrijke oorzaken waren van het faillissement van de vennootschap. Het onttrekken van het vermogen kwalificeert gegeven de omstandigheden bovendien niet als kennelijk onbehoorlijk bestuur.

Facemed B.V./Ankates B.V. c.s.

Er is sprake van een geschil tussen drie aandeelhouders van een vennootschap, zijnde drie praktijkvennootschappen van kaakchirurgen. Zij richtten in 2014 een vennootschap op ten behoeve van het onderhouden van de contractuele relatie met ziekenhuizen namens de praktijkvennootschappen. De relatie tussen de aandeelhouders is op enig moment zodanig ontwricht, mede als gevolg van fraude die door een van hen is gepleegd, dat een ziekenhuis waarmee de vennootschap een samenwerkingsovereenkomst had, deze overeenkomst beëindigt. De wijze van (financiële) afwikkeling van de samenwerking van de aandeelhouders in de vennootschap is wat partijen verdeeld houdt. De OK sluit zich niet volledig aan bij het oordeel van de rechtbank. De OK oordeelt dat partijen verplicht zijn de schade van de andere partij te vergoeden en wijst de vordering tot uittreding van een van de aandeelhouders op grond van artikel 2:343 BW toe. Om de OK in staat te stellen de aandelen te waarderen, beveelt de OK een der partijen aanvullende correspondentie aan te leveren en wordt de zaak verwezen naar de rol.

Enquête Esperaza Holding B.V.

OK; enquête. Tweede fase. De meerderheidsaandeelhouder en bestuurder van de vennootschap verzoekt de OK vast te stellen dat er sprake is van wanbeleid binnen de vennootschap en dat de minderheidsaandeelhouder en de ultimate beneficial owners en bestuurders van de minderheidsaandeelhouder daarvoor verantwoordelijk zijn. De OK oordeelt dat uit het onderzoeksverslag is gebleken van wanbeleid en dat de minderheidsaandeelhouder en de ultimate beneficial owners en bestuurders van de minderheidsaandeelhouder daarvoor verantwoordelijk zijn.

Bestuurder/STAK Bellivo

Het bestuur van een STAK bestaat uit een moeder en haar twee zonen. Op enig moment ontstaat een geschil binnen het bestuur over enkele bestuursbesluiten. Een van de zonen maakt hierover een bodemprocedure aanhangig waarin hij nalaat de voor hem bekende verweren te weerleggen. Verder laat hij het tot een verstekvonnis komen doordat hij de dagvaarding feitelijk aan zichzelf heeft laten uitbrengen. Zowel de rechtbank als het hof achten dit een zeer ernstige schending van artikel 21 Rv. Waar de rechtbank hier enkel gevolgen aan heeft verbonden ten aanzien van de kostenverdeling, gaat het hof verder. Naar het oordeel van het hof gaat het hier namelijk om een ernstige schending van de verplichting om de rechter volledig en naar waarheid te informeren over de voor de beslissing van belang zijnde feiten. Naar het oordeel van het hof staat het voorgaande in onderling verband en samenhang bezien aan toewijzing van de vorderingen van bestuurder in de weg. Desondanks gaat het hof toch ook inhoudelijk in op de vorderingen van de bestuurder en wijst deze af.