Van der Hel q.q./Bestuurders van Megahome.nl Beheer B.V.

De bestuurders van een gefailleerde bv worden door de curator aansprakelijk gesteld voor saneringskosten die de gemeente Meppel in het faillissement heeft ingediend in verband met asbest dat bij de brand van een boerderij is vrijgekomen. Volgens de curator hadden de bestuurders de boerderij moeten verzekeren of slopen of andere maatregelen moeten nemen om schade te voorkomen. De rechtbank wijst de vorderingen van de curator af. De brand was het gevolg van brandstichting, terwijl genoeg maatregelen waren genomen door hekken te plaatsen, nutsvoorzieningen af te sluiten en in toezicht te voorzien. De bestuurders hebben daarom niet ernstig verwijtbaar gehandeld.

Curator van Prima Zorg & Welzijn B.V./Vermeend commissaris

De curator stelt een vermeend commissaris aansprakelijk voor het tekort in het faillissement omdat hij geen toezicht zou hebben gehouden op de bestuurder die structureel geld aan de bv zou hebben onttrokken. De rechtbank concludeert dat de commissaris als zodanig nooit is benoemd en dat hij daarom ook niet in die hoedanigheid aansprakelijk kan zijn. De vorderingen van de curator worden zonder inhoudelijke beoordeling afgewezen.

Curator van Stichting Enforsa/Bewise BVBA c.s.

De oud-bestuurder van een failliete stichting en de bv waarvan hij eveneens bestuurder was, worden door de curator aansprakelijk gesteld. De bv had aandelen in een andere vennootschap aan de stichting verkocht, terwijl later bleek dat de bv geen aandeelhouder was van die vennootschap. De oud-bestuurder heeft namens de stichting aan de bv uitkeringen gedaan onder desbetreffende overeenkomst, terwijl hij wist dat de bv de aandelen niet kon leveren. Hiervoor treft hem een ernstig verwijt. De bv heeft de betalingen in ontvangst genomen, terwijl zij wist dat een rechtsgrond daarvoor ontbrak. Zowel de oud-bestuurder als de bv zijn aansprakelijk jegens de stichting.

Deelnemers in beleggingsfonds/De Nieuwe Veste B.V. en De Veste B.V.

Een particulier belegt in privé en via zijn holding in een beleggingsfonds. Wanneer hij grote verliezen maakt door een flinke daling in de waarde van het fonds, spreekt hij de beheerder van dit fonds aan voor de door hem in privé en door zijn onderneming geleden schade. Grondslag hiervoor zou zijn dat de beheerder diens zorgplicht jegens hem en zijn holding zou hebben geschonden. In eerste aanleg wijst de rechtbank alle vorderingen af. Het hof oordeelt echter dat het bestreden vonnis niet in stand kan blijven en dat het vonnis zal worden vernietigd. Het hof oordeelt namelijk dat sprake is van een zorgplichtschending nu de beheerder had moeten inzien dat zowel de particulier als de holding, vertegenwoordigd door de particulier, niet het vereiste inzicht hadden om deze beleggingen te doen. De beheerder had voor de risico’s moeten waarschuwen en had deze beleggingen moeten afraden. Op grond hiervan heeft de beheerder onrechtmatig gehandeld, zodat zij op die grond aansprakelijk is.

Bestuurder/Stichting Bedrijfstakpensioenfonds voor Vlees, Vleeswaren, Gemaksvoeding en Pluimveevlees

Een bedrijfstakpensioenfonds heeft een (voormalig ingeschreven) bestuurder hoofdelijk aansprakelijk gesteld voor premievorderingen en een dwangbevel uitgereikt. De voormalig bestuurder komt daartegen in verzet. Hij beweert nooit bestuurder te zijn geweest en vermoedt dat hij slachtoffer is geworden van kwade bedoelingen van derden. De kantonrechter oordeelt dat artikel 24 Handelsregisterwet (Hrw) het pensioenfonds weliswaar geen bescherming biedt (de vordering van het pensioenfonds is gebaseerd op de wet), maar dat aan de inschrijving in het Handelsregister wel het vermoeden kan worden ontleend dat de ingeschreven persoon bestuurder was. Het is aan de bestuurder om zijn verweer dat hij in werkelijkheid geen bestuurder was, deugdelijk te motiveren, maar dat heeft hij nagelaten. Evenwel is hij naar het oordeel van de kantonrechter niet hoofdelijk aansprakelijk voor de achterstallige pensioenbijdragen, nu hem het niet melden van de betalingsonmacht niet kan worden verweten omdat hij destijds nog geen bestuurder was. Niet kan worden vastgesteld welke premienota’s opeisbaar zijn geworden in de periode dat hij wel bestuurder was en wanneer hij ten aanzien daarvan melding van betalingsonmacht had moeten doen. Het verzet wordt gegrond verklaard.

Ten onrechte ontbinding arbeidsovereenkomst statutair bestuurder

Een statutair bestuurder wordt door de algemene vergadering ontslagen en zijn arbeidsovereenkomst wordt door de rechtbank ontbonden. De vennootschap dient de bestuurder diverse vergoedingen te betalen. In hoger beroep oordeelt het hof dat het rechtspersonenrechtelijk ontslag tevens een beëindiging van de arbeidsovereenkomst meebrengt, tenzij een wettelijk ontslagverbod aan die beëindiging in de weg staat of partijen anders zijn overeengekomen. In het onderhavige geval had de bestuurder zich na enkele gesprekken voorafgaand aan de algemene vergadering ziek gemeld en stond het opzegverbod wegens ziekte aan de gelijktijdige beëindiging van de arbeidsovereenkomst in de weg. Er is volgens het hof in deze casus geen sprake van een redelijke grond voor het alsnog kunnen beëindigen van de arbeidsovereenkomst. Herstel van de arbeidsovereenkomst is echter niet meer mogelijk. De eerder door de rechtbank aan de bestuurder toegekende billijke vergoeding wordt door het hof verhoogd.

Enquête Prien Holding B.V. en Gravier E. Beheer B.V.

Twee (middellijk) aandeelhouders van twee vennootschappen die actief zijn in de vastgoedsector raken na een financiële tegenvaller in conflict met elkaar. In een daaropvolgende enquêteprocedure oordeelt de OK, nadat een door de OK aangewezen onderzoeker zijn verslag uitbrengt, dat er onvoldoende aanknopingspunten zijn om vast te stellen dat sprake is geweest van wanbeleid. De curator van een van de inmiddels failliet verklaarde vennootschappen stelt cassatieberoep in tegen de beschikking van het OK in de zaken van beide vennootschappen. De cassatiemiddelen zien er – kort gezegd – op dat de OK ten onrechte de onderzoeksvraag te beperkt geformuleerd zou hebben en feiten uit het onderzoeksverslag die zouden moeten leiden tot het oordeel dat sprake is geweest van wanbeleid, niet heeft meegewogen. Daarnaast klaagt de curator dat het niet veroordelen van twee oud-bestuurders (tevens middellijk aandeelhouders) in de kosten onvoldoende is gemotiveerd. A-G Assink concludeert tot verwerping van de cassatieklachten. Volgens de A-G kan het eventueel door de OK op basis van artikel 2:355 lid 1 BW te vellen wanbeleidoordeel niet los worden gezien van wat de OK de onderzoeker(s) heeft opgedragen of toegestaan te betrekken in het onderzoek en de neerslag daarvan in het onderzoeksverslag. Volgens de A-G moet de OK zich in beginsel richten naar de in het verslag door de onderzoeker conform de onderzoeksopdracht opgenomen bevindingen ten aanzien van het onderwerp van het gelaste onderzoek. Daarbuiten zou de OK volgens de A-G geen oordeel moeten vellen of uit dit verslag van zulk wanbeleid is gebleken. De Hoge Raad volgt de conclusie van de A-G en verwerpt het cassatieberoep.

Enquête Lapis Vastgoed II B.V.

Een aandeelhouder van een joint venture verzoekt de OK een onderzoek te bevelen naar het beleid en de gang van zaken van de joint venture en enkele onmiddellijke voorzieningen te treffen. De twee aandeelhouders hebben de joint venture opgericht met de bedoeling dat daarin onroerendgoedprojecten ter ontwikkeling worden ingebracht, waarvan vervolgens beide aandeelhouders profijt zouden hebben. De verzoekende aandeelhouder verwijt de andere aandeelhouder dat zij in de joint venture ingebrachte projecten op eigen naam en te eigen bate heeft uitgevoerd en dat zij daarmee baten aan de joint venture heeft onttrokken. De OK oordeelt dat hier geen sprake is van een zuiver vermogensrechtelijk geschil, omdat het functioneren van de joint venture en haar organen ter discussie staat. De OK beveelt een onderzoek maar treft geen onmiddellijke voorzieningen. De toestand van de joint venture vraagt hier niet om en het belang van het onderzoek wordt er niet mee gediend.

Enquête i3 Holding B.V. en i3 Nederland B.V.

OK; enquête. Tweede fase. Een middellijk meerderheidsaandeelhouder, tevens middellijk bestuurder, van een vennootschap wordt door de minderheidsaandeelhouders verweten dat hij met name zichzelf en zijn familie heeft bevoordeeld, ten nadele van de vennootschap. De OK heeft eerder een onderzoek bevolen naar het beleid en de gang van zaken van de vennootschap en de (klein)dochterondernemingen (concernenquête), en heeft onmiddellijke voorzieningen getroffen. In de tweede fase van de enquêteprocedure verzoeken de minderheidsaandeelhouders de OK vast te stellen dat sprake is van wanbeleid en dat de meerderheidsaandeelhouder en enig bestuurder daarvoor verantwoordelijk is. De OK oordeelt dat uit het onderzoeksverslag blijkt van wanbeleid en dat de bestuurder daarvoor verantwoordelijk is. De bestuurder wordt door de OK ontslagen als bestuurder en de eerder aangestelde OK-bestuurder zal voor vooralsnog drie jaar bestuurder blijven. De in beheer overgedragen aandelen blijven voor vooralsnog de duur van drie jaar in beheer. De OK vernietigt de besluiten tot verlening van decharge aan de bestuurder en een besluit tot vaststelling van de managementvergoeding van de bestuurder.

Werknemer/Bestuurder bouwbedrijf

Een werknemer van een bouwbedrijf loopt door een ongeval op de werkvloer schade op. Hij heeft het bouwbedrijf daarvoor aansprakelijk gesteld, maar (de bestuurder van) het bouwbedrijf laat, ondanks talrijke aanmaningen, na om de aansprakelijkstelling te melden bij de verzekeraar. Na faillissement van het bouwbedrijf en beëindiging van de verzekering door de verzekeraar vanwege wanbetaling, meldt de curator alsnog de aansprakelijkstelling. De verzekering biedt in dat stadium echter geen dekking meer. De werknemer stelt vervolgens de bestuurder aansprakelijk uit hoofde van bestuurdersaansprakelijkheid. De rechtbank wijst de vordering toe. Het niet melden van het ongeval bij de verzekeraar levert de bestuurder een ernstig persoonlijk verwijt op.