Enquête Stichting Reinier Haga Groep en Stichting Reinier de Graaf Groep

OK; enquête. Stichting Reinier Haga Groep en Stichting Reinier de Graaf Groep verzoeken de OK een onderzoek te gelasten naar het beleid en de gang van zaken van beide stichtingen en onmiddellijke voorzieningen te treffen. Volgens de stichtingen zijn er gegronde redenen voor twijfel aan een juist beleid en een juiste gang van zaken. Stichting Reinier Haga Groep is oorspronkelijk opgericht ter uitvoering van een bestuursmodel waarbij het de bedoeling was om het Reinier de Graaf Gasthuis ziekenhuis, het Haga Ziekenhuis en het LangeLand ziekenhuis zo snel mogelijk te fuseren. Dat governance model is onwerkbaar geworden vanaf het moment dat gezamenlijk is besloten om niet te fuseren maar juist uiteen te gaan. De belangen van de ziekenhuizen lopen sindsdien niet meer parallel maar zijn juist tegenstrijdig geworden. De stichtingen slagen er niet in om de bestuurlijke inrichting zodanig te wijzigen, dat een eind wordt gemaakt aan de structurele belangenverstrengeling binnen de stichtingen, op een termijn die nodig is om de ontvlechting tot stand te brengen. De OK beveelt een onderzoek naar het beleid en de gang van zaken en treft onmiddellijke voorzieningen.

Kort geding na eindvonnis DPB/MNP

De rechtbank heeft bij eindvonnis geoordeeld dat de overige aandeelhouders dan wel de vennootschap de aandelen van de minderheidsaandeelhouders moeten overnemen op de voet van artikel 2:343 BW. Noch de overige aandeelhouders, noch de vennootschap geven aan de sommatie tot nakoming van dit vonnis gehoor. De minderheidsaandeelhouder verzoekt de voorzieningenrechter om te beslissen dat de te geven beschikking in de plaats treedt van de notariële akte tot levering. De rechtbank wijst dit verzoek toe en verwerpt hierbij gemotiveerd de bedenkingen van de notaris dat de levering strijdig is met de statutaire vereisten van inkoop van eigen aandelen door de vennootschap, dat de vennootschap geen recente jaarrekening beschikbaar heeft en dat de levering strijdig zou zijn met de statutaire blokkeringsregeling.

Inno Nautic Holding B.V./Oud-bestuurders Cuckoo Company B.V.

Twee oud-bestuurders worden op grond van artikel 6:162 BW persoonlijk aansprakelijk gesteld voor het verrichten van onrechtmatige selectieve betalingen. Nadat de vordering in eerste aanleg door de rechtbank wordt verworpen, oordeelt het hof in hoger beroep dat inderdaad sprake is van onrechtmatige selectieve betalingen. Het hof overweegt dat de bestuurders geen bijzondere omstandigheden hebben aangevoerd die rechtvaardigen dat de opbrengsten van een activaverkoop niet zijn gereserveerd om de vordering van de eiser te betalen en/of waarom eventuele intercompany vorderingen met voorrang zijn betaald. Het hof is van oordeel dat de oud-bestuurders daarvan een persoonlijk ernstig verwijt valt te maken en dat zij aansprakelijk zijn voor de door de eiser als gevolg daarvan geleden schade. In cassatie houdt de uitspraak van het hof stand en worden alle cassatiemiddelen, overeenkomstig de conclusie van A-G Assink, verworpen.

Digital Turbine Media Inc./Gezamenlijke andere aandeelhouders van Fyber N.V.

OK; uitkoopprocedure. Nadat zij middels een verplicht openbaar bod in de zin van artikel 5:70 Wft meer dan 95% van de aandelen in een onderneming verschaft, vordert een aandeelhouder in een uitkoopprocedure ex artikel 2:359c BW dat de gezamenlijke andere aandeelhouders worden veroordeeld hun aandelen aan haar over te dragen. De OK oordeelt in een tussenarrest dat is voldaan aan de vereisten vervat in artikel 2:359c lid 1, 2 en 3 BW, maar dat zonder nadere informatie niet kan worden bepaald of de waarde van het openbaar bod op grond van artikel 2:359c lid 6 BW kan worden geacht een billijke prijs te zijn. In het eindarrest komt de OK daarvan terug, nu in deze casus niet de Nederlandse maar de Duitse regels gelden bij de beoordeling of de prijs billijk is, en volgens het Duitse recht is dat het geval. De OK wijst de vordering van de aandeelhouder toe.

Enquête CreditAccess India N.V.

OK; enquête. Het enquêteverzoek van een gekwalificeerde aandeelhouder wordt door de OK afgewezen, onder meer omdat dit verzoek niet op redelijke grond is gedaan in de zin van artikel 2:350 lid 2 BW. In cassatie klaagt de aandeelhouder dat de OK een onjuiste maatstaf heeft aangelegd bij haar oordeel. De Hoge Raad overweegt dat een enquêteverzoek niet op redelijke grond is gedaan als het doen van dit verzoek in de verhouding tot de rechtspersoon misbruik van procesrecht oplevert, waarvan sprake is als het doen van het verzoek tot enquête, gelet op de evidente ongegrondheid ervan, in verband met de betrokken belangen van de rechtspersoon achterwege had behoren te blijven. De Hoge Raad oordeelt dat daarvan sprake is en wijst het cassatieberoep af.

FC Feeture B.V./Ontslagen bestuurder

Een bestuurder wordt door de algemene vergadering ontslagen en vervolgens verzoekt de vennootschap de rechtbank om ook de arbeidsovereenkomst te ontbinden. De rechtbank oordeelt dat het ontslagbesluit niet aantastbaar is, de arbeidsongeschiktheid van de bestuurder is geen grond voor nietigheid of vernietigbaarheid. Ook het opzegverbod bij ziekte is gegeven de feiten niet van toepassing. De rechtbank concludeert dat de vennootschap als werkgever ernstig verwijtbaar heeft gehandeld door na te laten om de bestuurder/werknemer de ernst van de kritiek voldoende duidelijk te maken en hem vervolgens de kans te bieden om een en ander te verbeteren. Juist bij een statutair directeur acht de rechtbank dat bijzonder kwalijk. Weliswaar ontbindt de rechtbank de arbeidsovereenkomst, maar veroordeelt de vennootschap tot betaling van diverse vergoedingen, waaronder een hoge billijke vergoeding, aan de bestuurder.

Curator/Bestuurder van Ruso B.V.

Een bestuurder is aansprakelijk voor het boedeltekort op grond van artikel 2:248 BW. De jaarrekeningen zijn vanaf 2014 niet gepubliceerd. De bestuurder heeft geen andere belangrijke oorzaak van het faillissement aannemelijk gemaakt. Het faillissement is juist, uitgaande van de stellingen van de bestuurder, veroorzaakt doordat de bestuurder te veel afhankelijk was van één persoon en geen goed back-upplan had bij het vertrek van die persoon.

Bestuurders VRT/Davids q.q.

Cassatie. Vordering van een curator van een gefailleerde vennootschap tegen haar voormalig bestuurders tot betaling van het boedeltekort wegens onbehoorlijk bestuur, nu de vennootschap reeds vanaf haar aanvang onvoldoende gefinancierd werd en de bestuurders de onderneming met onvoldoende perspectief hebben voortgezet. Nadat rechtbank en hof de vordering van de curator hebben toegewezen, bevestigt de Hoge Raad het arrest van het hof met toepassing van artikel 81 RO.

Aansprakelijkheid van bestuurder van Hypotheekadvies [appellant] B.V.

Een voormalig klant van een vennootschap actief in het verlenen van diensten op het gebied van hypotheken, heeft die vennootschap opdracht gegeven om een renterekening te openen bij een bank. In de voorwaarden is afgesproken dat de klant hiervoor een vaste rente zal ontvangen, met een looptijd van tien jaar. Op enig moment staken de rentebetalingen, en na afloop van de voorgeschreven looptijd wordt de hoofdsom niet terugbetaald. De klant heeft de bestuurder en enig aandeelhouder van de vennootschap als bestuurder aansprakelijk gesteld voor het bedrag dat de klant op de rekening heeft gestort, inclusief de gemiste rentebetalingen. De rechtbank heeft geoordeeld dat de vennootschap en haar bestuurder ieder een gelijk deel van de hoofdsom moeten terugbetalen, met wettelijke rente vanaf het einde van de looptijd van de lening. De bestuurder van de vennootschap heeft hoger beroep ingesteld om deze veroordeling ongedaan te maken en stelt dat geen sprake is van een ernstig verwijt omdat kwade bedoelingen ontbraken. De klant heeft incidenteel hoger beroep ingesteld met als doel de gevorderde hoofdelijke veroordeling van de vennootschap en haar bestuurder alsnog toegewezen te krijgen. Het hof oordeelt dat sprake is van een ernstig verwijt, nu de bestuurder het geld van de klant heeft aangewend om de vaste lasten van de vennootschap te betalen en daardoor wist dat de vennootschap haar verplichtingen jegens haar klant niet zou kunnen nakomen en ook geen verhaal zou bieden voor de schade die de klant daardoor zou lijden. De vennootschap en haar bestuurder worden door het hof hoofdelijk veroordeeld tot vergoeding van de schade van de klant.

Pluvezo B.V./Bestuurder van Pluvezo B.V.

Een vennootschap stelt haar voormalige bestuurder aansprakelijk voor het verstrekken van geldleningen zonder daartoe van de kredietnemer zekerheid te bedingen. De kredietnemer is failliet gegaan toen het merendeel van de geldleningen nog openstond. De vennootschap tracht de schade op de bestuurder en diens uiteindelijk belanghebbende te verhalen op grond van artikel 2:9 BW jo. artikel 2:11 BW. In casu betreft het de uitspraak van het hof na verwijzing door de Hoge Raad. Vóór verwijzing oordeelde de rechtbank in eerste aanleg tot afwijzing van de vorderingen van de vennootschap vanwege een geslaagd beroep op verjaring. Deze uitspraak werd door het hof ’s-Hertogenbosch bekrachtigd, maar het arrest van het hof werd in cassatie vernietigd wegens onvoldoende onderbouwing. Na verwijzing draait de procedure niet meer enkel om de verjaring, maar ook om het beroep van de bestuurder op decharge. Het hof Arnhem-Leeuwarden, na verwijzing, wijst de vordering van de vennootschap af omdat door de algemene vergadering van de vennootschap decharge is verleend aan de bestuurder voor het boekjaar waarin de geldleningen zijn verstrekt. Het dechargebesluit is rechtsgeldig genomen door het bevoegde orgaan en het ontbreken van zekerheden voor de geldleningen wordt voldoende duidelijk uit de jaarrekening die voorafgaand aan de dechargeverlening werd vastgesteld. De vennootschap heeft daarmee haar aanspraken op de bestuurder prijsgegeven. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank onder verbetering van gronden. De vennootschap haalt dus alsnog bakzeil.