Ontbinding bv op verzoek OM na export van verboden goederen naar Rusland

Het OM verzoekt de rechtbank een bv te ontbinden op grond van artikel 2:185 lid 1 BW, op kosten van de bv ex artikel 2:23 lid 2 BW een vereffenaar te benoemen en de vereffenaar een aanwijzing te geven afstand te doen van het aanwezige banksaldo en dit na aftrek van de beloning van de vereffenaar te laten overboeken naar de Staat. Het verzoek hangt samen met de geconstateerde overtreding van de sanctiewet door het uitvoeren van verboden goederen naar Rusland. De rechtbank ontbindt de bv, benoemt een vereffenaar en bepaalt dat diens beloning zal (en kan) worden voldaan vanuit het beslagen banksaldo. Voorts beslist de rechtbank dat het aan de vereffenaar is om op basis van de nader door hem te ontvangen informatie over onder meer de herkomst van de banktegoeden zelfstandig te beoordelen of hij in het kader van zijn taak als vereffenaar van het vermogen van de bv, afstand zal doen van het aanwezige banksaldo.

CS Factoring B.V./Eli Holding B.V. c.s.

De rechtspersoon-bestuurder en de indirect bestuurder van een vennootschap zijn in hoger beroep door het gerechtshof Amsterdam aansprakelijk bevonden wegens onbehoorlijke taakvervulling op grond van artikel 2:9 BW. Het hof oordeelt dat sprake is van een ernstig verwijt wegens het laten betalen van vervalste facturen door de vennootschap, zonder voldoende onderzoek te hebben gedaan naar de legitimiteit van deze facturen. Hiermee vernietigt het hof het oordeel van de rechtbank in eerste aanleg, waarin een persoonlijk ernstig verwijt niet voldoende bewezen werd geacht. De rechtspersoon-bestuurder ontkomt volgens het hof niet aan aansprakelijkheid door het ontbreken van een formeel benoemingsbesluit, omdat het besluit tot benoeming van een bestuurder vormvrij kan geschieden en zelfs stilzwijgend kan plaatsvinden.

Curator van Repo-Vastgoed B.V. en holding/Bestuurder

De curator in het faillissement van een holding en tussenholding stelt de bestuurder en aandeelhouder van de holding aansprakelijk op grond van artikel 2:248 BW. Daarnaast vordert de curator terugbetaling van uitgekeerd dividend, omdat het dividendbesluit nietig zou zijn. De rechtbank wijst deze vorderingen ten aanzien van de holding toe. De vorderingen ten aanzien van de tussenholding worden afgewezen.

Vorderingen op grond van bestuurdersaansprakelijkheid ex artikel 6:162 BW afgewezen

De bestuurder van een failliete rechtspersoon wordt persoonlijk aansprakelijk gesteld door een oud-werknemer. De oud-werknemer vordert onder andere betaling van een bedrag dat de rechtspersoon had moeten betalen op grond van een voor datum faillissement gesloten vaststellingsovereenkomst. De rechtbank oordeelt dat de bestuurder geen ernstig persoonlijk verwijt kan worden gemaakt. Verder overweegt de rechtbank dat de enkele schending van de Beklamelnorm een bestuurder nog niet schadeplichtig maakt. Ook moet een causaal verband bestaan tussen de gestelde schade en de schending van die norm. Dit verband bestaat alleen als eiser door de gewekte schijn van kredietwaardigheid de vaststellingsovereenkomst is aangegaan – wat hij anders niet zou hebben gedaan – en hierdoor in een slechtere positie is gekomen. Omdat de vordering van eiser op de rechtspersoon al bestond voor de vaststellingsovereenkomst, kan niet worden gezegd dat eiser in een nadeliger positie is komen te verkeren dan waarin hij verkeerde voordat de vaststellingsovereenkomst werd gesloten. De rechtbank wijst alle vorderingen af.

Curator van Tellus B.V./Bestuurders

De curator van een vennootschap die een onderneming dreef die zich bezighield met het genereren van leads op internet, stelt de (indirect) bestuurders aansprakelijk op grond van onder meer artikel 2:248 BW. Het bestuur zou naar de mening van de curator niet deugdelijk hebben geëvalueerd of een geplande harde groeiversnelling voor 2012 nog mogelijk was, de vennootschap ongecontroleerd hebben laten groeien waardoor liquiditeitsproblemen zijn ontstaan en de onderneming na oktober 2012 hebben voortgezet terwijl dit onverantwoord was omdat er geen concreet zicht was op verbetering. Het hof kan zich niet vinden in deze stellingen van de curator en wijst de vorderingen van de curator af.

Prejudiciële vragen over de bestuurdersaansprakelijkheid o.g.v. artikel 36 lid 4 IW

Een bestuurder is door de Ontvanger aansprakelijk gesteld voor naheffingsaanslagen loonbelasting en btw op grond van artikel 36 lid 4 Invorderingswet 1990 (IW), omdat geen rechtsgeldige melding van betalingsonmacht is gedaan. Het hof oordeelt dat de bestuurder in zijn hoedanigheid van oud-bestuurder voor wat betreft het laatste tijdvak erin slaagt te bewijzen dat het niet-betalen van de belastingen niet aan zijn kennelijk onbehoorlijk bestuur is te wijten. Voor alle eerdere tijdvakken wordt de bestuurder aangemerkt als ‘huidig bestuurder’, zodat de bestuurder voor die tijdvakken niet wordt toegelaten tot het leveren van tegenbewijs en de aansprakelijkheid in zoverre in stand blijft. In cassatie stelt de Hoge Raad vervolgens prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de EU of de moeilijke bewijspositie van de bestuurder ten aanzien van de bestuurdersaansprakelijkheid voor btw-schulden in strijd is met het EU-evenredigheidsbeginsel. Een bestuurder kan namelijk alleen in geval van overmacht of als hij te goeder trouw is afgegaan op het advies van een derde, die hij voor voldoende deskundig mocht houden, aannemelijk maken dat het niet aan hem is te wijten dat een lichaam niet aan zijn meldingsplicht heeft voldaan.

Bestuurder/Parkdale International B.V.

Een bestuurder is door de rechtbank en het hof aansprakelijk gehouden op grond van artikel 2:9 BW, ondanks dat hij opwierp dat de klachtplicht ex artikel 6:89 BW is verstreken en een beroep op bestuurdersaansprakelijkheid daarom niet meer mogelijk is. In cassatie baseert hij een van de middelen op de reikwijdte van de klachtplicht. Het middel faalt en de Hoge Raad oordeelt dat de aard van de rechtsverhouding tussen bestuurder en rechtspersoon geen ruimte biedt voor een beroep op een redelijke klachttermijn. Dit is in lijn met de conclusie van A-G Assink, waaraan in deze samenvatting eveneens aandacht wordt besteed.

Oud-werkneemster/Bestuurder van Royprop Amsterdam B.V.

Een bestuurder wordt ook in hoger beroep aansprakelijk gehouden voor de schade die een oud-werknemer leidt vanwege niet door de vennootschap aan haar betaalde vergoedingen terwijl wel aan de bestuurder managementvergoedingen zijn uitgekeerd. Het hof overweegt daarbij dat indien een liquidatiebesluit is genomen en er onvoldoende middelen zijn schuldeisers te voldoen, het de bestuurder van een vennootschap niet langer vrij staat aan de vennootschap gelieerde schuldeisers met voorrang te voldoen, tenzij die betaling door bijzondere omstandigheden wordt gerechtvaardigd. Door zijn managementvergoedingen met voorrang te betalen heeft de bestuurder ernstig verwijtbaar gehandeld.

Ontslagen bestuurder/Eurotrade Netherlands B.V.

Een statutair bestuurder wordt tijdens ziekte ontslagen wegens een bedrijfssluiting. Hij stelt dat het ontslagbesluit nietig dan wel vernietigbaar is. De rechtbank wijst dit af: weliswaar is de bestuurder vanwege zijn ziekte niet op de algemene vergadering verschenen, maar hij heeft wel vooraf zijn zienswijze bekend gemaakt. Aan de bestuurder wordt een billijke vergoeding toegekend, omdat niet is voldaan aan de herplaatsingsplicht.

Stichting Meerderweert/Ontslagen bestuurder

De arbeidsovereenkomst van een statutair bestuurder wordt ontbonden vanwege een ernstig verstoorde arbeidsverhouding. De rechtbank kent de bestuurder onder meer een billijke vergoeding toe. Aanvankelijk had de raad van toezicht besloten de aanstelling van bestuurder met vier jaar te verlengen, maar hij kwam daarvan terug nadat de bestuurder vragen had gesteld bij de hoogte van zijn eigen beloning (volgens hem te laag) en van de toezichthouders (volgens hem te hoog). De rechtbank overweegt dat het tot de taak van een bestuurder behoort een opmerking te maken over de toelage van de leden van de raad van toezicht als die afwijkt van wat gebruikelijk is binnen de branche. Dit enkele feit kan niet leiden tot het onhoudbaar worden van de positie van een werknemer, met een einde van het dienstverband tot gevolg. Dit handelen kwalificeert als ernstig verwijtbaar en geeft recht op een billijke vergoeding.