Curator van Stichting Innodome/ING Bank N.V.

De bestuurder van een stichting heeft na zijn benoeming een zakelijke bankrekening bij ING geopend. In zo’n twee maanden tijd zijn door een aantal bouwbedrijven aanzienlijke bedragen bijgeschreven op de rekening van de stichting in verband met leveringen die zijn verricht aan deze bedrijven. Van dat bedrag is binnen twee maanden het overgrote deel contant opgenomen. Inmiddels is de stichting failliet verklaard. De curator verwijt ING onvoldoende te hebben gedaan om te voorkomen dat de stichting en haar crediteuren schade hebben geleden door (de bestuurder van) de stichting een zakelijke bankrekening te laten openen en niet (tijdig) in te grijpen bij misbruik. Net als de rechtbank wijst het hof de vorderingen van de curator of. Het hof oordeelt dat ING geen steken heeft laten vallen bij het cliëntonderzoek en dat ING zich er niet van bewust was of had moeten zijn dat gefraudeerd werd met de bankrekening van de stichting.

Ultra-d Coöperatief U.A. c.s./Bestuurder

Er is een geschil ontstaan over de vraag wie rechtsgeldig bestuurder is van een aantal vennootschappen. De voorzieningenrechter ziet noodzaak bij voorlopige voorziening een (vermeende) bestuurder te schorsen en een onafhankelijk bestuurder te benoemen. Het is gebleken dat het handelen van de vermeende bestuurder niet gericht is op het belang van de vennootschappen en de daarmee verbonden onderneming. Nu het benoemen van een onafhankelijk bestuurder tevens tot voortzetting van de financiering leidt, leidt een belangenafweging ook tot de benoeming van de onafhankelijke bestuurder. De voorzieningenrechter laat in het midden waarom de diverse besluiten tot benoeming van bestuurders nietig of anderszins ongeldig zijn.

Beoordeling vennootschapsrechtelijk en arbeidsrechtelijk ontslag statutair bestuurder

Een bestuurder wordt door de raad van toezicht van een stichting zowel vennootschapsrechtelijk als arbeidsrechtelijk ontslagen. Bestuurder verzoekt primair een verklaring voor recht dat geen sprake is van een rechtsgeldig genomen ontslagbesluit, waardoor ook geen sprake is van een rechtsgeldige opzegging van het dienstverband, zodat dit nog onverminderd voortduurt. Indien wordt aangenomen dat wel sprake is van een rechtsgeldig ontslagbesluit en rechtsgeldige opzegging, verzoekt hij diverse aanzienlijke vergoedingen. Het hof is van oordeel dat sprake is geweest van een rechtsgeldig vennootschapsrechtelijk ontslagbesluit. Voorts is geen sprake van ernstige verwijtbaarheid zijdens de stichting en heeft de bestuurder geen aanspraak op een billijke vergoeding of een contractuele ontslagvergoeding naast de gefixeerde schadevergoeding die reeds aan hem is betaald.

Ontslag statutair directeur binnen vier maanden na aanstelling

Een statutair directeur wordt binnen vier maanden na zijn aanstelling ontslagen door de algemene vergadering. De bestuurder verzoekt de kantonrechter hem een billijke vergoeding toe te kennen omdat hij zonder redelijke grond als bestuurder en werknemer is ontslagen. Tussen partijen is niet in geschil dat in de maanden voorafgaand aan het ontslag een andere wind is gaan waaien binnen de vennootschap. De kantonrechter oordeelt dat de vennootschap de bestuurder(s) dan wel de nodige tijd moet gunnen om zich aan te passen aan de veranderde wensen en de bestuurder(s) over de gewenste veranderingen adequaat moet informeren. Uit de in het geding gebrachte stukken kan de kantonrechter niet afleiden dat de vennootschap de ontslagen bestuurder voldoende kenbaar heeft gemaakt welke veranderingen zij op welke termijn van hem verlangt en dat dit niet vrijblijvend is. Dit betekent dat niet is komen vast te staan dat op het moment van de opzegging een redelijke grond voor opzegging al aanwezig was. Het verzoek van de bestuurder om toekenning van een billijke vergoeding is dan ook toewijsbaar.

Sibema c.s./Oud-bestuurder Eurocommerce Recreatie B.V.

De kopers van aandelen in een vennootschap stellen de oud-bestuurder van de verkoper persoonlijk aansprakelijk voor de schade die zij hebben geleden als gevolg van de schending van enkele garantie- en vrijwaringsbedingen in de koopovereenkomst. De rechtbank en het hof oordelen dat de vordering is verjaard op grond van de korte verjaringstermijn van artikel 3:310 lid 1 BW. In cassatie klagen de kopers over het oordeel van het hof over het moment waarop zij bekend raakten met hun schade en de daarvoor aansprakelijke persoon, de verwerping door het hof van hun beroep op de langere verjaringstermijn van artikel 3:310 lid 4 BW en het onbesproken laten door het hof van hun beroep op de beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid. A-G Lindenbergh concludeert dat de vordering inderdaad al is verjaard en dat een beroep op artikel 3:310 lid 4 BW – op grond van het overgangsrecht dat gold bij inwerkingtreding van dat artikel – aan de kopers niet toekomt, omdat de vordering al was verjaard op grond van het toen geldende verjaringsregime, toen artikel 3:310 lid 4 BW in werking trad. De Hoge Raad wijst, in lijn met de conclusie van de A-G, alle cassatiemiddelen af, verwerpt het cassatieberoep en doet de zaak af met toepassing van artikel 81 RO.

Black Forest Invest B.V. c.s./Gooisch Invest B.V. c.s. en MID Healthcare B.V.

Een vennootschap heeft drie aandeelhouders. Als een van die aandeelhouders wordt veroordeeld tot betaling van een groot bedrag aan een derde, draagt hij zijn aandelen over aan een stichting waarvan een medeaandeelhouder bestuurder wordt. Het doel is om te voorkomen dat die derde verhaal kan nemen op de door de veroordeelde aandeelhouder gehouden aandelen in het kapitaal van de vennootschap. Vervolgens zetten de twee medeaandeelhouders, waaronder de bestuurder van de stichting, door hen verstrekte leningen aan de vennootschap om in aandelenkapitaal, waarbij het bedrag van de nominale waarde van de aandelen aanmerkelijk wordt verlaagd. Het belang van de aandeelhouder (thans gehouden door de stichting) verwatert daardoor aanzienlijk, zonder dat daarvoor een objectieve noodzaak bestaat. De stichting wordt vervolgens op eigen aangifte failliet verklaard. De aandeelhouder stelt de bestuurder van de stichting aansprakelijk op grond van onrechtmatige daad. De rechtbank wijst de vordering af vanwege onvoldoende motivering, maar het hof wijst de vordering toe. Het hof stelt vast dat er ten tijde van de omzetting van de leningen en de kapitaalvermindering geen nieuw geld beschikbaar kwam voor de vennootschap. Zonder andere redenen bestond hierdoor volgens het hof geen objectieve noodzaak voor de omzetting van de leningen in aandelenkapitaal en de daaropvolgende kapitaalvermindering, terwijl het belang van de stichting daardoor zou verwateren, hetgeen weerslag zou hebben op de positie van de aandeelhouder voor wie de aandelen door de stichting werden gehouden. Ook voor de eigen aangifte tot faillissement van de stichting bestond volgens het hof geen objectieve rechtvaardiging. Het hof komt tot de conclusie dat de bestuurder van de stichting onrechtmatig jegens de aandeelhouder heeft gehandeld, maar de aandeelhouder heeft nog niet aannemelijk gemaakt dat hij daardoor schade heeft geleden. De aandeelhouder wordt daarom door het hof in de gelegenheid gesteld om de hoogte van de door hem geleden schade bij akte te onderbouwen.

Bestuurdersaansprakelijkheid; geen ernstig verwijt van bestuurders vanwege de samenwerking tussen (de aandeelhouder van) eisers en gedaagden

Twee personen werken samen in meerdere projecten voor het verkrijgen en exploiteren van hotels. Zij gebruiken daarbij hun eigen vennootschappen voor het bereiken van persoonlijk gewin. Een van hen financiert de projecten en zet op een gegeven moment de financiering stop. Als gevolg daarvan wordt de ander gedwongen financiering te regelen vanuit zijn eigen vennootschappen en kunnen die vennootschappen niet meer aan hun verplichtingen voldoen jegens de vennootschappen van degene die de projecten voorheen financierde. Laatstgenoemde vennootschappen stellen de ander en zijn medebestuurder van zijn vennootschappen hiervoor persoonlijk aansprakelijk. Zowel de rechtbank als het hof wijzen deze vordering af. Het hof baseert dit oordeel op het feit dat beide personen hun vennootschappen puur als instrument hebben gebruikt voor persoonlijk gewin, zonder zich te laten leiden door overwegingen van enig vennootschappelijk belang. Binnen de samenwerking heeft de ene partner een machtspositie als gevolg van de door hem geregelde financiering. Volgens het hof was voor hem voorzienbaar dat het stopzetten van de financiering de ander in een riskante positie zou brengen en was het dus kennelijk een bewuste keuze geweest om de ander in die riskante positie te brengen. Het was voor de financierende partner te voorzien dat de ander financiering nodig zou hebben. Aan die ander valt dan ook naar het oordeel van het hof geen persoonlijk ernstig verwijt te maken. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank.

Ortiz Aldana q.q./Bestuurder en zijn opvolger van een failliete vennootschap

De curator van een failliete vennootschap stelt de bestuurders aansprakelijk ex artikel 2:248 BW wegens schending van de administratie- en publicatieplicht, fraude met NOW-voorschotten en bevoordeling van zichzelf ten koste van andere schuldeisers. Hoewel de bestuurder aanvoert dat de coronapandemie het faillissement heeft veroorzaakt, gaat de rechtbank hier niet in mee omdat de vennootschap voorafgaand aan de pandemie al grote schuldposities had. De bestuurder wordt bovendien ook aansprakelijk gehouden voor de periode na zijn aftreden, omdat zijn opvolger een stroman was en de oorspronkelijke bestuurder zonder inmenging van zijn opvolger het beleid bepaalde. De rechtbank verklaart voor recht dat de bestuurder aansprakelijk is wegens onbehoorlijk bestuur en veroordeelt hem tot betaling van het boedeltekort. De bestuurder roept zijn opvolger in vrijwaring op en stelt dat hij medeaansprakelijk is. De rechtbank erkent dit gedeeltelijk, maar oordeelt dat het onbehoorlijke bestuur met name plaatsvond tijdens het bestuur van de bestuurder. Een beroep van de opvolger op een taakverdeling mag hem niet baten, omdat een taakverdeling hem niet kan ontslaan van de verplichting om de kerntaken van het bestuur te vervullen. De rechtbank veroordeelt de opvolger tot betaling van 25% van het boedeltekort aan de oorspronkelijke bestuurder.

Samsen q.q./(Middellijk) bestuurders ClickConcepts B.V. (in faillissement)

De curator van een failliete vennootschap spreekt de bestuurder en middellijk bestuurder van de failliete vennootschap aan voor het faillissementstekort wegens kennelijk onbehoorlijk bestuur. De curator doet dat wegens schending van de boekhoudplicht en de publicatieplicht. Daarnaast stelt de curator de bestuurder en middellijk bestuurder aansprakelijk omdat de bestuurder met de overdracht van de activa van drie dochtervennootschappen paulianeus zou hebben gehandeld ex artikel 2:248 lid 9 BW. De verhaalsmogelijkheden van de curator zouden daarmee bewust zijn verminderd. De rechtbank stelt de curator in het gelijk met betrekking tot het kennelijk onbehoorlijk bestuur. Naar het oordeel van de rechtbank heeft het bestuur niet voldaan aan de boekhoud- en publicatieplicht en niet aannemelijk gemaakt dat andere feiten en omstandigheden dan het onbehoorlijk bestuur een belangrijke oorzaak van het faillissement zijn geweest. Het bewijsvermoeden dat de onbehoorlijke taakvervulling een belangrijke oorzaak is van het faillissement, is daardoor niet ontzenuwd. De rechtbank wijst de vordering ten aanzien van de bestuurderspauliana af omdat, anders dan de curator stelde, wel degelijk een marktconforme prijs is betaald voor de overgedragen activa en er bovendien geen sprake was van handelen van de bestuurder maar van handelen van zijn dochtervennootschappen.

Rechtbank beperkt in een WHOA-traject de rechten van aandeelhouders tot schorsing en ontslag van de RvC en het bestuur

Een vennootschap die een WHOA-akkoord voorbereidt, verzoekt om het treffen van een voorziening op grond van artikel 379 Fw, met als doel te voorkomen dat de aandeelhouders hun stemrecht uitoefenen, met name om één of meer bestuurders of commissarissen te schorsen, ontslaan of benoemen. De aandeelhouders zijn het niet eens met het ingezette herstructureringstraject en willen de voorzitter van de RvC ontslaan. De rechtbank bepaalt dat de aandeelhouders gedurende het akkoordtraject geen commissaris of bestuurder mogen schorsen, vervangen of ontslaan.