Toewijzing afgeleide schade na faillissement modeconcern

Na het overlijden van de grootaandeelhouder van een voormalig familieconcern in de modebranche, erft diens echtgenote de aandelen in de holding van het concern. De zus van de overleden aandeelhouder, de schoonzus van de nieuwe aandeelhouder, is het hiermee niet eens. Zij zegt haar dienstverband bij het concern op, werft belangrijke personeelsleden van het modeconcern en start een eigen concurrerend bedrijf. De echtgenote, als huidige aandeelhouder van de holding, vordert afgeleide schade op grond van onrechtmatige daad. De rechtbank oordeelt dat de acties van de schoonzus niet alleen voorzienbaar zeer schadelijk waren voor het modeconcern, maar ook zeer schadelijk voor de huidig aandeelhouder in persoon en wijst daarom de vordering tot vergoeding van afgeleide schade toe.

Curator/Bestuurders van Tellus B.V.

Een curator stelt de bestuurders van een failliete bv aansprakelijk. De rechtbank oordeelt dat geen sprake is van kennelijk onbehoorlijk bestuur waardoor het faillissement is veroorzaakt. Wel is in het zicht van faillissement een betaling onrechtmatig verricht, maar de geleden schade is al teniet gedaan. De vorderingen van de curator worden afgewezen.

Meulenberg q.q./(Bestuurders van) Triple E Meubilair B.V.

De onderneming van een failliete vennootschap is voor een te laag bedrag overgedragen aan een daartoe opgerichte vennootschap. De curator stelt onder meer de bestuurder en de nieuwe vennootschap aansprakelijk. De rechtbank wees de vorderingen af, maar het hof komt tot een ander oordeel. De bestuurder en de vennootschap zijn op grond van artikel 6:162 BW aansprakelijk voor de overdracht voor een te lage prijs. De bestuurder is niet aansprakelijk voor de verkoop op grond van artikel 2:248 BW, omdat het faillissement op dat moment al onvermijdelijk was. Daarnaast is de bestuurder niet op grond van artikel 2:248 BW aansprakelijk voor het doen van een onjuiste aangifte omzetbelasting, omdat de bestuurder dit heeft gedaan om liquiditeit in de onderneming te houden en niet vaststaat dat het voor de bestuurder duidelijk was dat de gezamenlijke schuldeisers hierdoor werden benadeeld.

Aandeelhouder/Concern & medeaandeelhouder-bestuurder

Tussen twee aandeelhouders met beiden een belang van 50% ontstaat een geschil. De ene aandeelhouder meent dat een besluit tot omzetting van een intragroepslening in agio niet rechtsgeldig tot stand is gekomen en verwijt de andere aandeelhouder, die tevens bestuurder is, dat deze de aandelen van de ander waardeloos maakt, dat deze de groep onbehoorlijk bestuurt en onrechtmatig jegens de aandeelhouder handelt. De rechtbank heeft alle vorderingen afgewezen. In hoger beroep verklaart het hof voor recht dat het besluit tot omzetting van de lening nietig is wegens strijd met de statuten (en tevens in strijd is met de aandeelhoudersovereenkomst waaraan vennootschapsrechtelijke werking toekomt). Ook verklaart het hof voor recht dat de bestuurder aansprakelijk is voor schade die als gevolg daarvan is geleden door de aandeelhouder. De vordering met betrekking tot ontslag van de bestuurder wordt afgewezen.

Belangenafweging earn-out regeling

In deze procedure spreekt een verkoper van een onderneming de koper aan tot betaling van een earn-outvergoeding, omdat de koper van de onderneming de verkoop van producten heeft verminderd en daarmee de overeengekomen earn-outregeling heeft gefrustreerd. Partijen waren in de koopovereenkomst overeengekomen dat de maximale earn-outvergoeding door de koper verschuldigd zou zijn aan de verkoper, als de koper de overgenomen activiteiten geheel of gedeeltelijk zou staken. De rechtbank legt de earn-outregeling uit aan de hand van de Haviltex-maatstaf en overweegt dat van staking van de activiteiten sprake zou zijn als de koper de inspanningen die nodig waren om de producten te (kunnen) verkopen zodanig vermindert dat het belang van verkoper bij een zo hoog mogelijke earn-out wordt gefrustreerd. Naar het oordeel van de rechtbank is hiervan geen sprake. De vordering van verkoper worden afgewezen.

Uitstoting in kort geding

Een aandeelhouder/bestuurder wordt ziek en laat zich tijdelijk uitschrijven als bestuurder. Wanneer zij 25% arbeidsgeschikt is, wil zij terugkeren als bestuurder, maar zowel de aangebleven bestuurder/aandeelhouder als de RvT willen dit niet. Haar stijl van leidinggeven zorgde voor onrust binnen de onderneming. In stevige e-mails binnen de organisatie zegt zij o.a. het vertrouwen in de RvT en de accountant op en stelt zij hen persoonlijk aansprakelijk. De aangebleven bestuurder/aandeelhouder vordert daarop in kort geding de gedwongen overdracht van de aandelen (uitstoting). De voorzieningenrechter wijst deze vordering toe, nu de aandeelhouder met haar gedrag de onderneming schaadt. De uitkomst van een reeds gestarte enquêteprocedure wordt niet afgewacht.

Opdrachtnemer/Bestuurder van Puur Interieur B.V.

In deze procedure oordeelt de kantonrechter dat de bestuurder van een besloten vennootschap (die is ontbonden via turboliquidatie) aansprakelijk is jegens een opdrachtnemer van die vennootschap, omdat hij een betalingsregeling is aangegaan voor openstaande rekeningen en de opdrachtnemer heeft bewogen tot verdere leveringen die vervolgens ook niet werden betaald.

BHB Beheer B.V/De Knobben B.V. c.s.

Twee vennootschappen sluiten een intentieovereenkomst over de verkoop van de dochtervennootschap van de verkoper middels een aandelentransactie. Partijen komen onder meer overeen dat de koper de schulden van de vennootschap aan de verkoper zal herfinancieren, waaronder de rekening-courant bij ABN AMRO voor een bedrag van € 460.000. Kort nadat de koper alle overeengekomen bedragen heeft betaald en de transactie is voltooid, wordt duidelijk dat de vennootschap op het moment van de overdracht uit hoofde van de rekening-courant geen schuld, maar een tegoed had van ongeveer € 289.000. De koper vordert in eerste aanleg terugbetaling van de betaalde € 460.000 op grond van onverschuldigde betaling (art. 6:203 BW). De rechtbank wijst de vordering af. In hoger beroep wijst het hof de vordering van de koper alsnog toe, op de grond dat sprake is van een discrepantie tussen de wil en verklaring van de koper (art. 3:33 BW).

Grand Relocation B.V. en haar bestuurder/de andere (middellijk) bestuurder

In deze procedure spreken een bestuurder van een vennootschap en de vennootschap zelf een andere bestuurder van de vennootschap aan, omdat die bestuurder een bemiddelingsprovisie heeft geïncasseerd die eigenlijk aan de vennootschap had moeten toekomen. In eerste aanleg heeft de rechtbank de vennootschap niet-ontvankelijk verklaard, omdat zij niet rechtsgeldig vertegenwoordigd zou zijn bij het aanbrengen van het geding; de vordering van de bestuurder wordt op inhoudelijke gronden afgewezen. Het hof komt tot een ander oordeel. De vennootschap is ontvankelijk, want rechtsgeldig vertegenwoordigd. De bestuurder die de vennootschap als procespartij heeft vertegenwoordigd, was zelfstandig vertegenwoordigingsbevoegd. Het hof heeft nog een interessante overweging ten overvloede over hoe hij zou hebben geoordeeld als sprake was geweest van gezamenlijke vertegenwoordigingsbevoegdheid. Het hof houdt de aangesproken bestuurder aansprakelijk omdat hij een bemiddelingsprovisie incasseerde die eigenlijk de vennootschap had moeten toekomen. De bestuurder heeft te eigen bate gehandeld, terwijl de vennootschap de bemiddeling ook had kunnen doen. De bestuurder heeft daarmee de vennootschap een corporate opportunity ontnomen. Hem kan daarvan een persoonlijk ernstig verwijt worden gemaakt, omdat hij opzettelijk handelde en na bezwaren van zijn medebestuurder niet bereid is gebleken om de commissie aan de vennootschap te betalen. Het hof vernietigt het vonnis van de rechtbank en veroordeelt de bestuurder tot betaling van het bedrag van de commissie aan de vennootschap.

Legaat van aandelen, statutaire blokkeringsregeling niet van toepassing

Een erflater heeft bij testament door middel van legaat zijn aandelen in een vennootschap nagelaten aan zijn neef. Hoewel de executeur in de nalatenschap voornemens is de aandelen over te dragen, eisen de broers en medeaandeelhouders dat de aandelen eerst aan hen worden aangeboden op basis van de statuten van de vennootschap. In eerste aanleg heeft de voorzieningenrechter de vordering van de broers en de medeaandeelhouders afgewezen. De broers en medeaandeelhouders gaan in hoger beroep. Het hof oordeelt dat de statuten voorzien in een bijzondere bepaling die afwijkt van de daarvoor in de statuten weergegeven algemene bepaling omtrent aanbieding en wijst eveneens de vorderingen af.